Verrijkend

Het boek geeft een interessante kijk op de valkuilen in relaties met mensen en hoe je deze kunt ombuigen om tot meer verbinding te komen. Het verhaal was zeer herkenbaar. Dagelijks zien we mensen die de neiging hebben zich te contrasteren van de andere, wat vaak leidt tot conflict. "Jij zegt zwart, dus dan zeg ik wit." In het boek wordt duidelijk dat meegaan in het verhaal van de andere, wat misschien niet onmiddellijk jouw eigen verhaal is, enorm verrijkend kan zijn.

Af en toe ontbreekt een duidelijke structuur, waardoor het lijkt alsof er zaken worden herhaald of door elkaar worden behandeld. Ik ga zeker aan de slag met de verworven informatie, al vind ik het heel moeilijk om wat er wordt gezegd in het boek ook toe te passen. Het boek is meer een inleiding die verdere training van het (om)spiegelen vraagt. Berthold geeft regelmatig voorbeelden, waardoor het boek zeer concreet wordt. Soms lijken de voorbeelden echter uit een utopische wereld te komen. Bijvoorbeeld: een man heeft de neiging om niet te gaan praten in een relatie. De vrouw spiegelt dit gedrag door ook te zwijgen en na een tijdje gaat de man uit zichzelf praten. Dat iemand dwingen om te gaan praten geen goed idee is, lijkt me vanzelfsprekend. Maar in veel gevallen zal deze man berusten in de zwijgende situatie en blijft de partner op haar honger zitten. Is het dan niet beter om gevoelens en verwachtingen uit te spreken en af te stemmen op elkaar?