Aap Noot Mishima bespreekt 'Honingbijen en donder in de verte'!

Na het omslaan van de laatste bladzijde hink ik op twee gedachten. Aan de ene kant heb ik ontzettend genoten van alle inkijkjes in de (innerlijke) werelden van muzikale genieën, het brede spelersveld, de spanning en sensatie die met pianoconcoursen gepaard gaan, de onvermijdelijke feel-good momentjes en de fraaie vormgeving van het boek zelf. Aan de andere kant stoorde ik mij aan vertaalfouten (een aantal keer las ik 'Jin Hazama' in plaats van 'Kazama', en 'Hasaru' in plaats van 'Masaru', etc.), de lengte en de vele herhalingen van het boek – het had gemakkelijk 100-150 pagina's dunner gekund – en naar het einde toe deed het verhaal steeds meer afgeraffeld aan, terwijl dit niet had gehoeven. Tel daar de fysieke grootte van het boek bij op (als je graag in bed leest, train je met dit boek flink de armspieren) en ik neig dan toch meer naar de 3 sterren.

Maar mijn podcastpartner Rens ziet dat toch anders. Weten waarom? Luister naar de 7e aflevering van de podcast Aap Noot Mishima over de lijvige muzikale roman Honingbijen en donder in de verte van de hier in Nederland nog onbekende Riku Onda. We zijn in al je favoriete podcast-apps, Spotify én op YouTube te vinden, en ook op Instagram (@aapnootmishima). Leuk als jullie luisteren!

➜ Spotify
➜ Apple Podcasts
➜ Podimo