"De tijd van vrijheid is aangebroken en iemand moet de bel luiden."

Van het onmenselijke leven op de plantage in die tijd kunnen we ons maar moeilijk een voorstelling maken.
Robin is er goed in geslaagd om dit zo neer te zetten, dat de lezers zich kunnen verplaatsen in Lucia of Martinus.
Al vrij snel voel je hoe onmogelijk en pijnlijk hun situatie is. Hoe er op de arbeiders neergekeken werd door de eigenaren van de plantage en dat dit zelfs nog vanuit het geloof werd 'goedgepraat' in die tijd.
Heel terecht dat Lucia zich afvraagt waarom Jezus niet ingrijpt: 'Hier op Curaçao heeft hij blijkbaar geen macht.'
Al met al zijn Lucia en Martinus ook nog gewoon kinderen, met hun eigen belevenissen, die het verhaal met de sombere afloop wat meer lucht en hoop geven.
- - -
Het verhaal van de verzetsstrijder Tula, die de leiding nam bij de slavenopstand op Curaçao; verteld vanuit het gezichtspunt van de 12-jarigen Lucia en Martinus. Het speelt zich af in 1795 op de plantage Kenepa.
Bij een ritueel voor haar volwassenheid krijgt Lucia een boodschap door. Ze weet nog niet precies wat het inhoudt, maar de kleine pega pega hagedis speelt hier een belangrijke rol in.
Voor de kinderen en de andere tot slaaf gemaakten op de plantage worden de levensomstandigheden alleen maar slechter. Bovendien moet er zelfs op zondag gewerkt worden. Als Tula, een vaderfiguur voor Lucia, een aantal dagen opgesloten wordt in een strafhok, komt hij daarna tot het besluit om in opstand te komen. Velen zullen zijn voorbeeld volgen in een moedige, maar moeilijke strijd. Lucia, met de opdracht in haar achterhoofd gaat hier met Martinus dapper in mee en sluit zich bij Tula aan.