Blauw

Ik mocht “Blauw” lezen voor het Selfpub Café boeken auteurs lezen, waarvoor mijn dank.
Het boek is een debuutroman, geschreven door de Antwerpse vriendinnen Joke en Barbara.

“Blauw” gaat ook over 2 vriendinnen, Olivia en Ella.
Ella en Olivia kennen elkaar al jaren en Ella is dan ook -als enige- op de hoogte van Olivia’s grote geheim. Wanneer Olivia het steeds moeilijker krijgt met de geheimen uit haar jeugd, brengt Ella haar in contact met psychologe Nina.
Vanaf dan wordt stilaan duidelijk dat er meer aan de hand is en dat er in het verleden wel nog andere zaken verzwegen werden. Olivia gaat op zoek naar de ware toedracht.

Mijn mening :

Als thrillerlezer was ik echt wel benieuwd naar deze roman. Zou het wat zijn voor mij? Zou het geen te zeemzoet verhaal worden?
Altijd in voor een nieuwe uitdaging, heb ik me toch aan dit boek gewaagd.

Meteen zit je in het verhaal, voel je mee met Olivia. Waarom kiest ze op een avond voor een bepaalde afslag?
~~~~~“Ik kan het niet uitleggen, het is een gevoel dat ik heb. Alsof er een kleurenfilter op mijn ogen staat, waardoor ik de wereld alleen nog in grijstinten zie” ~~~~~
Wanneer psychologe Nina erbij wordt gehaald, krijgt het verhaal een andere wending en krijgt Olivia hulp uit een onverwachte hoek.
De dagboekfragmenten geven aan de lezer beetje bij beetje meer van het verleden prijs en uiteindelijk wordt het Olivia ook allemaal duidelijk.
Kiest ze nu voor zichzelf, of beslist ze om niet nóg een leven op zijn kop te zetten?
~~~~~“ Ze haalt er een lichtgeel kaartje uit en leest met haar heldere stem voor :
Het geheim is onthuld…”
~~~~~~~
Hier is het even de adem in houden: …. Zal ze…? Of toch niet…? Het is ook meteen een emotioneel momentje.
En zoals het bij een roman hoort, misschien toch wel een afloop in de lijn van de verwachting, want een goede verstaander ziet Sophie’s onthulling in de epiloog echt wel aankomen.

Blauw , is een verhaal over vriendschap, haat, vergiffenis, verloren en gevonden liefde, over (al dan niet vrijwillige) keuzes maken.
Het is niet zomaar een romantisch verhaal – en daar ben ik blij om. Er zit ook wel spanning in door de zoektocht van Olivia : zal ze uiteindelijk vinden wat ze zoekt? En de dagboekfragmenten : het is toch wel enige tijd raden naar wie de auteur ervan is.


In dit boek kleuren nogal veel dingen blauw (tja dat is nu eenmaal de titel), dus heeft het me niet echt gestoord. En hoewel ik eigenlijk een thrillerlezer ben, ben ik toch wel blij dat ik het boek heb gelezen. Ik wil dan ook graag eindigen met een mooie quote uit het boek.
~~~~~~Terwijl ze zich losscheuren van hun verleden en hun verdriet voelen ze nog maar één ding voor elkaar, en dat is liefde.
~~~~~~~