Drank en een rolkoffertje

Waarom ik dit boek wilde lezen? In eerste instantie trokken de cover en titel me aan. Bloedsinaasappel, waar zou die titel op slaan ? Bovendien was het een debuut en daar ben ik ook altijd wel benieuwd naar. Na het lezen van de flaptekst leek me dit wel een spannend boek te worden.

Zouden mijn verwachtingen worden ingelost?
Eerlijk ? Neen, niet echt.

Al snel bij het lezen begin ik me te ergeren aan het gedrag van Alison. Elke dag te veel drinken, ondanks haar voornemens ermee op te houden, haar relatie met haar collega, die ik trouwens ook verre van sympathiek vind.
Ook het verhaal rond haar cliënt, die haar man heeft vermoord weet me niet echt te boeien. Ik blijf me afvragen waarom dit boek ‘thriller’ wordt genoemd.
Haar relatie met haar echtgenoot is ook niet echt een voorbeeldrelatie. En …ik weet het, ook dit begint saai te worden, maar zelfs haar echtgenoot, die zo goed voor hun dochtertje zorgt, was ook niet mijn favoriete personage.

Maar ik zet door, misschien wordt het verhaal beter. En waarom is de titel bloedsinaasappel?
Na z’n 200 blz volgt er even een spannender momentje, om dan weer verder te gaan op hetzelfde elan.
Ze blijft vervallen in haar slechte gewoonte, te veel drinken. Elke gelegenheid is goed voor een glas en overal zeult ze dit rolkoffertje met zich mee. Ook dat begint saai te worden, dat dit telkens wordt vermeld.
Uiteindelijk volgen er nog een paar twist en gebeurt op het einde nog iets spannends en wordt de bloedsinaasappel duidelijk. Het laatste stuk heb ik zelfs nog eens moeten herlezen, om wel zeker te zijn of het kon wat ik daar nu op papier zag staan.
Maar ondanks dit onverwacht einde blijf ik toch nog ontgoocheld in dit boek.


Raar, hoe smaken kunnen verschillen. Op de flap van het boek staan enkele quotes van andere auteurs. Deze vinden het boek allemaal super (maar daardoor laat ik me nooit leiden)
En zonet ben ik eens op boekenfora gaan kijken en ik ben echt wel bij de minderheid die het boek niet zo tof vond. Ik zie heel veel 4 en 5 sterren, maar ik blijf steken bij 2.5.