Eerst triest, dan beklemmend

In de psychologische thriller “Verknipt” maken we kennis met Zoey. Wanneer Zoey eerst haar dochtertje verliest door een roofoverval en daarna door haar man Philip aan de deur wordt gezet, ziet het er voor haar allesbehalve rooskleurig uit. Gelukkig is daar haar vriendin Vivian en kan ze rekenen op de steun van Mac, de onderbuurman in haar nieuwe flat.

Het boek is opgedeeld in drie delen en elk deel wordt voorafgegaan door een quote, zoals wel bij meerdere boeken van Sandra J. Paul het geval is.
Bij het eerste deel krijg je niet meteen het gevoel in een thriller terechtgekomen te zijn. Zelf kreeg ik eerder een triest gevoel, medelijden met Zoey. Ze krijgt echt heel wat te verwerken. Het verlies van haar dochtertje Eva, het onbegrip van haar man die haar uiteindelijk aan de deur zet. Ze moet noodgedwongen op zoek naar een nieuw onderkomen. Maar gelukkig biedt haar nieuwe vriendin Vivian raad.
Eens in het tweede deel gestart, komt dan toch dat beklemmende gevoel van een thriller binnensluipen. Als lezer begin je aan een aantal personages en gebeurtenissen te twijfelen (word ik nu paranoia?). Er gebeurt van alles wat je niet meteen kan vatten. Klopt het wel wat je leest, wie is er nog te vertrouwen? Heb je ergens iets gemist?
Wanneer je uiteindelijk toch over iets gelijk blijkt te hebben en denkt alles te weten,
wanneer je denkt dat alles nu is afgelopen, blijkt nog maar eens dat de auteur er nog een extra twist aan toe weet te voegen.
Ik las al meerdere boeken en thrillers van Sandra J. Paul, maar Verknipt is volgens mij toch echt wel het meest beklemmende, verknipte verhaal.