Joséphine in Den Groenen Hof

Joséphine, Anne-Laure Van Neer
Wat als je kon kiezen wanneer en hoe je sterft?

In het kort :
Joséphine en haar vrienden uit rusthuis Den Groenen Hof hebben één wens. Hun levenseinde zelf bepalen. Hiertoe hebben ze een gezamenlijk tuintje gemaakt en een boekje met speciale recepten.
Maar wanneer de directeur plannen heeft het rusthuis uit te breiden met een nieuwbouw, net op de plaats van hun tuintje, proberen Joséphine en haar vrienden er alles aan te doen om deze plannen te verijdelen.

Mijn leeservaring:
Al voor de vierde keer weet Anne-Laure me te boeien met haar boek.
De cover springt meteen in het oog. In tegenstelling met de vorige boeken dit keer geen persoon, maar een lekkere cupcake. (?) Dit roept al meteen de vraag op: waarom?
Net als bij Justine, Maurice en Louise, is de hoofdrol weggelegd voor een al wat ouder persoon.
Dit keer is Joséphine de voortrekker. Heb boek vat aan met de dood van één van hun vrienden. Op zijn begrafenis beloven de 6 overblijvende vrienden elkaar nog eens plechtig niemand in de steek te laten als het einde nabij is. Hiervoor hebben ze hun tuintje en al hun wensen worden netjes bijgehouden in een boekje.
Maar dan slaat het noodlot toe. Tim, directeur van het rusthuis, heeft plannen voor een nieuwbouw, want er is dringend nood aan extra huisvesting. Wat voor hem goed nieuws is, is voor de vrienden een ramp. Want hun tuintje moet hiervoor wijken.
Joséphine is vastbesloten het hier niet bij te laten. Samen met de Kolonel gaat ze aan de slag en met de meest gekke plannen proberen ze hier een stokje voor te steken. Ze gaan hiervoor best wel ver en nemen ook wel enige risico’s.
Meteen voer voor een knotsgek verhaal, zoals we al gewoon zijn uit de vorige boeken van Van Neer.
Dit keer krijg je er zelfs enkele lekkere receptjes bovenop.
Kan Joséphine de directeur er uiteindelijk van overtuigen zijn plannen voor een nieuwbouw op te bergen. Is hun tuintje en toekomst veilig?
“Thanatos. Tot in de kist”

Heb je een paar uurtjes tijd? Installeer je dan in de zetel met Joséphine. Het boek leest echt heel vlot.
Een echte thriller zou ik het ook deze keer niet noemen. Maar onder welke noemer plaats je een boek waarvan Anne-Laure in haar dankwoord zelf zegt : ‘’mijn maffe verhalen’’.
Ondanks het ernstige thema dat aan bod kom heb ik toch regelmatig moeten glimlachen met de wilde plannen van de bejaarden en dit boek weer in recordtempo uitgelezen.