Taai leesvoer

Het eerste wat opvalt aan dit boek is de cover.. Slim bedacht door de uitgever, de randjes van de bladzijden zijn zwart, de cover heeft ook iets sinisters en hij wordt aangeprezen als het betere werk van Stephen King en Hitchcock..

Ik kan het helaas er niet mee eens zijn, het verhaal wordt nergens echt spannend, is zelfs hier en daar onwaarschijnlijk. Het verhaal is telkens verdeeld in twee hoofdstukken, het heden en het verleden, wat soms verwarrend is.

Het boek verteld het verhaal over Malorie en 2 kinderen, Jongen en Meisje genaamd..Zij wonen al 4 jaar in een geblindeerd huis, geen stroom, geen telefoon, kortom afgesloten van de buitenwereld waar ïets "is wat dodelijk kan zijn als je "het gezien hebt. Wat "het "is blijft lang, te lang geheimzinnig ..

Malorie vlucht met een roeiboot , geblinddoekt , naar een huis waarvan ze van gehoord heeft dat het daar veilig is. Er wonen daar nog meer mensen, die allemaal een eigen, goed beschreven karakter hebben en proberen op alle manieren erachter te komen wat er buiten aan de hand is en hoe ze kunnen ontsnappen zonder" het "gezien te hebben.

Uiteindelijk komt Malorie er met haar kinderen alleen voor te staan en vlucht naar een adres dat ze telefonisch (?) door krijgt van ene Rick. En eenmaal daar aangekomen begint het eindelijk wat spannend te worden, maar de vergelijking met Stephen King gaat voor mij mank.

Het einde is vreemd.. je komt als lezer dan ook niet te weten wat er nou eigenlijk buiten was wat de mensen zoveel angst aanjoeg dat ze of gek werden of zelfmoord pleegden.

Jammer... het lijkt erop dat de auteur er zelf ook geen raad mee wist.. Voor Josh Malerman is dit boek zijn debuut, hij is ook gitarist. Ik hoop dat hij beter gitaar speelt dan boeken schrijft.

Drie sterren voor de moeite...