Rauw? Nee.Goed geschreven:ja.

Een eerlijk verslag van hoe met een alcoholverslaving te leven en de toekomst tegemoet te zien zonder alcohol maakt een goed opgeschreven verhaal nog niet tot een voor mij lezenswaardige roman. Het boek blijft maar vertellen wat er allemaal met de hoofdpersoon gebeurt, niet gebeurt,zo kunnen gebeuren als hij van de alcohol af zou zijn, aan de alcohol zou blijven.Dat is deprimerend, natuurlijk, maar schrijf het dan ook zo op dat de lezer daarin in meegaat. Ik kom niet verder dan dat het een moedig verslag is hoe te genezen van de ziekte die alcoholisme is-therapeutisch dus.Geen roman. En ook om de grappen (die trappistengrap bv )vond ik flauw. Nee, voor echt meesterlijke alcoholromans grijp ik liever terug naar, inderdaad Een Dagje naar het strand, of Een blauwe maandag op aarde (Max Dendermonde), Dan laat ik het echt rauwe alcoholisme van Bukovski en Carver nog buiten beschouwing.En Reve ook.