Familie, leven, doorleven, overleven? Vraag dat aan de pelikanen!

Bernhard, in de war na een vroegtijdige aanzegging van zijn dood, pakt de trein naar zee, naar Den Haag, de stad van zijn jeugd. Wellicht om in het reine te komen met zijn verleden. Ontmoetingen met wildvreemde mensen helpen hem daarbij; óók om het contact te zoeken met zijn tweelingzus die hem door stamceltransplantatie kan behoeden voor zijn lot.
Een koloniale achtergrond, een stiefdochter die op eigen benen wil staan, verzwegen levens: ingrediënten voor een intrigerend, fijnzinnig èn effectief verteld verhaal, vol breuken en barsten, zoals zo vaak bij familiegeschiedenissen.

Ze begint over hun woorden van vroeger. Sommige zo gewoon als eten en drinken, andere doorspekt met zelfgebrouwen betekenissen. Toen ze naar Amsterdam verhuisden hebben ze die heel diep weggestopt, ze hoorden bij Den Haag, en Den Haag was hopeloos passé. Heeft Bernard de hoorn onder een kussen gelegd? De lijn lijkt doof. ‘O, Bernhard, doe het voor mij,’ roept ze hem toe. ‘Laten we het vliegwiel van onze herinneringen opstarten.’
Ze hoort me snuiven. ‘Het vliegwiel van onze herinneringen opstarten, het vliegwiel van onze herinneringen opstarten,’ bouwt hij haar na. ‘Ik moet er niet aan denken! En me vervolgens onderwerpen aan jouw verbale dolkstoten en verwijten. Weet je waar ik benieuwd naar ben? Naar mijn verzameling ingebonden Donald Ducks. Wie heeft die ingepikt destijds? En waar zijn mijn Dinky Toys gebleven?’

Citaat pagina 142

Iets soortgelijks?

Hella S. Haasse – Sleuteloog
Alfred Kossmann – Geur der droefenis
Annegreet van Bergen – Gouden jaren

Gesprek met Nicolette Smabers –
https://www.youtube.com/watch?v=XEXYpVspmRs

Leo Willemse

Advertenties


https://welkboeknu.wordpress.com/2022/01/19/nicolette-smabers-vraag-het-aan-de-pelikanen/