Meeslepend, indringend boek over verschil in culturen

Ik kan nog steeds heimwee voelen naar de zindere energie van het land. Ik mis in Engeland de heftigheid, het bruisen, het ongecompliceerd schateren van het lachen, de oprechtheid van de contacten tussen de mensen. Dat voelde soms echt als zuster- en broederschap. Dat was zoveel waard dat het misschien wel opwoog tegen de enorme onveiligheid en de misdadigheid. ‘ ( Francesca, blz 172)

White man, niet doen! ‘ intrigeert van het begin tot het eind van het boek. Het begint al met de prachtige, kleurige foto op de omslag ( van Trudy Slooter) die je meeneemt naar het warme, kleurige Nigeria. Vervolgens de titel: tweetalig, waarom? ‘ Witte man, niet doen’, zou ook kunnen. Verwijst het soms naar de twee culturen , die in het boek worden besproken? Ik weet het niet en het antwoord krijg ik pas aan het eind. Als je begint te lezen, wil je eigenlijk aan een stuk doorlezen en ik leg het boek met moeite weg.

Hoewel al voor de helft van het boek de afloop min of meer duidelijk is, krijgt het boek aan het einde een verrassende, onverwachte, meer dan spannende wending. Daarnaast beschrijft Annelies personen en emoties zeer beeldend en kleurig. Het leven in een Afrikaans land, de verschillen in regels en normen, het verschil in cultuur worden helder en meeslepend weergegeven. Je leeft en voelt mee van begin tot eind.

White man, niet doen! Is de debuutroman van Annelies Kok. Het is haar debuutroman en beschrijft de tijd, die ze als ‘Shell-vrouw’ doorbracht in Nigeria. Het boek gaat over idealen, waarden en normen en Afrika. Aanrader!