Lezersrecensie
Nostalgie en leed in Brief van Leonie
Na vier ellendige oorlogsjaren, zwegen de kanonnen op 11 november 1918 en was er eindelijk vrede. Meer dan 9 miljoen soldaten werden er in totaal gedood…
Het pakketje dat op mijn bureau ligt, is ingepakt in roze vloeipapier, met erboven op een stemmig zwart wit kaartje. Het krullerige handschrift verklapt toewijding en doet nostalgisch aan. Het is misschien wel een perfecte afspiegeling van het boekje dat erin zit.
In Brief van Leonie, een korte novelle, kruipt Onno van Gelder JR in de huid van onderofficier Theo Vanbockstael die in het jaar 1928 terugblikt op het verloop en het einde van de oorlog een tiental jaren eerder. In zevenentwintig bladzijden is het hele verhaal gedaan. Gelukkig gebruikt Onno de eerste zinnen goed om heel nauwgezet de pionnen klaar te zetten voor het grote gebeuren.
Oostende, eind augustus 1928
We zijn in Hotel de la Couronne, waar Theo vanbockstael een ruime kamer bewoont op de tweede verdieping. Vlakbij zijn kamerdeur staat sedert zijn intrek een kleine reiskoffer, altijd vertrekkensklaar. Hij heeft net een brief ontvangen, geschreven door Leonie. De vrouw van kapitein Arthur Matton, met wie hij samen in het leger zat. Met enige aarzeling maakt hij het open.
Wat volgt is een breekbaar schrijven over *de Groote Oorlog
Over de verschrikkingen aan het front, de verwerking van het trauma dat meer vreet dan goed brengt, over erkenning, maar ook over de liefde en de helende werking van brieven en vriendschap. De hulpvraag van Leonie aan Theo is kort: Red mijn man, want daarvoor heeft hij de verschrikkelijke oorlog niet overleefd. Theo is diep geraakt door de woorden van Leonie, maar is hij in staat om te helpen? Ook hij kampt immers met dezelfde trauma’s en verschrikkingen. Zijn vinger net nog op de trekker van het pistool.
De gevechten in Frankrijk en België vonden vooral plaats vanuit de beruchte loopgraven, die soldaten maar weinig beschutting boden.
Zonder al te veel weg te willen geven, spelen emoties en verbeelding een grote rol in dit kleine, maar lieflijke verhaal, waarin je als lezer het gebeuren als een film aan je voorbij ziet trekken. Het doet je even stil staan hoe belangrijk herdenken is in het proces van verwerken en omgaan met herinneringen.
De herinnering aan de Eerste Wereldoorlog lijkt soms wat ingedommeld, of overstemd door de Tweede Wereldoorlog, maar het heeft een groot effect gehad op het verloop van de twintigste eeuw.
Vier sterren
Ambilicious Uitgever van verhalen
Het pakketje dat op mijn bureau ligt, is ingepakt in roze vloeipapier, met erboven op een stemmig zwart wit kaartje. Het krullerige handschrift verklapt toewijding en doet nostalgisch aan. Het is misschien wel een perfecte afspiegeling van het boekje dat erin zit.
In Brief van Leonie, een korte novelle, kruipt Onno van Gelder JR in de huid van onderofficier Theo Vanbockstael die in het jaar 1928 terugblikt op het verloop en het einde van de oorlog een tiental jaren eerder. In zevenentwintig bladzijden is het hele verhaal gedaan. Gelukkig gebruikt Onno de eerste zinnen goed om heel nauwgezet de pionnen klaar te zetten voor het grote gebeuren.
Oostende, eind augustus 1928
We zijn in Hotel de la Couronne, waar Theo vanbockstael een ruime kamer bewoont op de tweede verdieping. Vlakbij zijn kamerdeur staat sedert zijn intrek een kleine reiskoffer, altijd vertrekkensklaar. Hij heeft net een brief ontvangen, geschreven door Leonie. De vrouw van kapitein Arthur Matton, met wie hij samen in het leger zat. Met enige aarzeling maakt hij het open.
Wat volgt is een breekbaar schrijven over *de Groote Oorlog
Over de verschrikkingen aan het front, de verwerking van het trauma dat meer vreet dan goed brengt, over erkenning, maar ook over de liefde en de helende werking van brieven en vriendschap. De hulpvraag van Leonie aan Theo is kort: Red mijn man, want daarvoor heeft hij de verschrikkelijke oorlog niet overleefd. Theo is diep geraakt door de woorden van Leonie, maar is hij in staat om te helpen? Ook hij kampt immers met dezelfde trauma’s en verschrikkingen. Zijn vinger net nog op de trekker van het pistool.
De gevechten in Frankrijk en België vonden vooral plaats vanuit de beruchte loopgraven, die soldaten maar weinig beschutting boden.
Zonder al te veel weg te willen geven, spelen emoties en verbeelding een grote rol in dit kleine, maar lieflijke verhaal, waarin je als lezer het gebeuren als een film aan je voorbij ziet trekken. Het doet je even stil staan hoe belangrijk herdenken is in het proces van verwerken en omgaan met herinneringen.
De herinnering aan de Eerste Wereldoorlog lijkt soms wat ingedommeld, of overstemd door de Tweede Wereldoorlog, maar het heeft een groot effect gehad op het verloop van de twintigste eeuw.
Vier sterren
Ambilicious Uitgever van verhalen
1
4
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Linda de Jong
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
