Teveel verhaal; te weinig keuzes gemaakt

Dit had zo'n mooi boek kunnen zijn.
Het thema is erg vergelijkbaar met dat van haar eerste boek "Buurtsupermens", maar vanuit een andere benadering; een getraumatiseerd kind dat bevreemd raakt van de realiteit. En dit zet ze in mijn ogen zèèr sterk weg.
In eerste instantie werd ik dan ook erg gegrepen door het verhaal, maar naar het einde toe wordt het met een heel nieuwe invalshoek ineens verlengd.
Ik ben niet vies van absurde, fictieve, scenario's. Maar wel van het niet kunnen maken van keuzes en daardoor teveel ideeën in een verhaal uitwerken, met alle chaotische gevolgen van dien.
Hoe in de ban ik ook was van Sayaka's stem omdat ze iets te vertellen had; ze heeft geen recht op blinde volgzaamheid en mijn geduld raakt op een gegeven moment op: maak je belangrijkste punt alstjeblieft, ik hoef ze niet allezes! En wat ze met de laatste hoofdstukken wil duidelijk maken is mij trouwens ook een raadsel.
De reden dat ik het boek niet heb weggelegd is dat ik vanwege haar oorspronkelijke sterke boodschap toch nog de hoop koesterde dat het einde de moeite waard ging zijn, want moeite is wat het me kostte om het uit te lezen. Maar òf ik zie iets over hoofd, of het einde is nìet de moeite waard.