Belangrijk verhaal, beroerde schrijfstijl

Het verhaal is interessant en herkenbaar voor iedereen die leeft in onze multi-culturele samenleving. Helaas is vooral het eerste deel van het boek haast onleesbaar geschreven. Het lijkt alsof de schrijfster voor elk woord een synoniem heeft proberen te vinden, om maar niet een simpele zin te hoeven schrijven. Dit is echt ontzettend storend tijdens het gelezen. Gelukkig werd het later in het boek wel wat leesbaarder.

Niet alleen de woordkeuze was storend, maar ook de vergelijkingen klopten niet altijd. Soms sprak ze zichzelf bovendien tegen en barstte het van de herhalingen in het boek, beide vanwege de ronduit vreemde verhaallijn. Zelfs de hoofdstukken stopten soms op een, in mijn ogen, willekeurige plek.

De retorische vragen die op verschillende manieren werden gesteld, maar dezelfde strekking hadden, zorgden bovendien voor een zeurende toon in het relaas. Ook was het taalgebruik van de jongeren echt ontzettend ongeloofwaardig, alsof de schrijfster na een paar jaar niet meer weet hoe jongeren praten (ik kan je vertellen dat die echt niet elke zin met een eeuwenoud spreekwoord versieren).

Toch krijgt het boek van mij wel 2 sterren. Ik vind het een belangrijk verhaal, omdat ik zelf vanuit deze religie niet eerder zo’n verhaal heb gelezen. Je krijgt inzicht in een, voor mij althans, onbekende situatie. Ondanks de vreselijke schrijfstijl kon ik goed met de hoofdpersoon meeleven. Ik denk dat ik nog veel zal nadenken over dit verhaal.