Nederlandse Lolita

Lolita van Nabokov is een van mijn favoriete boeken. Ik was dan ook benieuwd naar dit boek met een zelfde thema. Ik had niet verwacht dat het zo veel overeenkomsten zou hebben. Beide hoofdpersonen schrijven hun verhaal vanuit de gevangenis, de manier waarop de hoofdpersoon praat, het zelfs noemen van de beroemde tekst ‘fire of my loins’’... en dit alles zonder ook maar een referentie te geven aan deze klassieker. Ik vond dit echt bijzonder, zeker omdat het boek verder doorspekt is van referenties aan eerdere werken.

Die referenties waren leuk, eindelijk eens herkenning (ik ben van dezelfde generatie als de schrijver). Maar zo veel referenties... op een gegeven moment werd er een compleet nieuwsoverzicht gegeven. Het maakte me een beetje moe, het was alsof het noemen van die referenties op zich een doel was.

En ik was al moe geworden door de schrijfstijl, jeetje wat was het zwaar werken de eerste bladzijden. Gelukkig wende dat snel.

Eerlijk is eerlijk, het is echt goed geschreven. Ik vind het alleen schokkend dat er geen credits worden gegeven aan Nabokov, terwijl hij toch echt de grondlegger is van verhalen als deze.