Lezersrecensie
Het-staat-in-de-sterren vs. Wetenschap
‘Voor zoiets simpels als een appeltaart moet je eerst de hele wereld maken.’
Al in de proloog van ‘De zon is ook een ster’ haalt Nicola Yoon een belangrijk thema van haar boek metaforisch aan: hoe alles in de wereld met elkaar verbonden is. Het is haar tweede boek; een romantisch young adult-verhaal dat genomineerd werd voor verschillende prijzen in het genre. Daarvan heeft ze de Coretta Scott King Award (een prijs in de Verenigde Staten voor boeken die zich onderscheiden in het beschrijven van de ervaringen van Afro-Amerikaanse kinderen en jongeren) ook daadwerkelijk gewonnen. Niet gek, aangezien Yoon zelf van Jamaicaans-Amerikaanse afkomst is, net als hoofdpersoon Natasha, en verschillende culturen een belangrijke rol spelen in dit verhaal. Het andere hoofdpersonage, Daniel, is namelijk Koreaans-Amerikaans, net als Yoons echtgenoot. Esther Ottens heeft, net als bij het eerste boek van Yoon, de Nederlandse vertaling verzorgd.
‘De zon is ook een ster’ speelt zich af in New York City. Daniel Jae Ho Bae is de jongste zoon van Zuid-Koreaanse immigranten. Hij heeft een moeizame band met zijn broer Charlie en leeft in diens schaduw. Hij wordt door zijn ouders gepusht om te gaan studeren aan een topuniversiteit en dokter te worden, maar Daniel ziet de toekomst heel anders voor zich. Op de dag dat hij een gesprek heeft met iemand van Yale loopt hij door wat toevalligheden de eveneens zeventienjarige Natasha Kingsley tegen het lijf. Zij is de oudste dochter van Jamaicaanse immigranten die al bijna tien jaar illegaal in de Verenigde Staten verblijven. Deze avond dreigt het gezin echter gedeporteerd te worden. Daniel is een romanticus die gedichten schrijft en niet gelooft in toevalligheden, maar in het-moest-zo-zijn en het-staat-in-de-sterren. En hoewel Natasha ook gek is op de sterren is zij zijn tegenpool: ze is analytisch, houdt van haar natuurkundeboeken en gelooft niet in het lot, maar wel in de wetenschap. Ondanks hun verschillende manieren van kijken naar de wereld is er sprake van een zekere aantrekkingskracht en trekken zij een hele dag samen op. Een dag vol gesprekken over tijdmachines, liefde en de wetenschappelijke benadering daarvan. En sterren, uiteraard.
De meeste hoofdstukken zijn vanuit de wisselende perspectieven van Daniel en Natasha geschreven. Tussendoor komen er echter ook anders vormgegeven hoofdstukjes aan bod, verteld vanuit andere familieleden, culturele tradities of wetenschappelijke begrippen. Deze stukjes geven context, inzicht en op die manier meer diepte aan het verhaal. Yoon heeft dat knap gedaan. Haar schrijfstijl is sowieso boeiend, onder andere door die wisselende perspectieven, maar ook doordat het heel beeldend is en ze emoties in mooie zinnen weet te vangen (‘Wanhoop klinkt in elke taal hetzelfde’). De omschrijvingen van cultuur en de plaats die dat inneemt in identiteit en familie is mooi gedaan; lezen over de spagaat waarin mensen kunnen verkeren werkt verhelderend als je zelf niet in die situatie zit.
‘Soms jij raakt verdwaald in jouw eigen hoofd, alsof jij in een vreemde land bent. Jouw gedachten allemaal in een andere taal en jij snapt niet wat op de wegwijzers staat ook al zie jij die dinges overal.’
Hoe verschillend Daniel en Natasha ook zijn, van beide personages ga je houden. Het verhaal is soms wat voorspelbaar en aan de zoete kant, maar door de sympathieke personages en mooie zinnen lees het plezierig en wil je toch doorlezen om zeker te weten hoe het afloopt. Hier en daar waren er misschien net te veel toevalligheden die precies zo moesten zijn (want: het lot), maar dat kan een lezer die zich iets meer als een Daniel identificeert uiteraard heel anders ervaren. Want het is wel zo dat één van de sterkere elementen van dit boek is dat het laat zien hoe dingen met elkaar in verbinding staan en hoe misschien nietszeggende situaties levensveranderend kunnen zijn, of die nou ontstaan door het lot of door simpele toevalligheden die wetenschappelijk te verklaren zijn.
Al in de proloog van ‘De zon is ook een ster’ haalt Nicola Yoon een belangrijk thema van haar boek metaforisch aan: hoe alles in de wereld met elkaar verbonden is. Het is haar tweede boek; een romantisch young adult-verhaal dat genomineerd werd voor verschillende prijzen in het genre. Daarvan heeft ze de Coretta Scott King Award (een prijs in de Verenigde Staten voor boeken die zich onderscheiden in het beschrijven van de ervaringen van Afro-Amerikaanse kinderen en jongeren) ook daadwerkelijk gewonnen. Niet gek, aangezien Yoon zelf van Jamaicaans-Amerikaanse afkomst is, net als hoofdpersoon Natasha, en verschillende culturen een belangrijke rol spelen in dit verhaal. Het andere hoofdpersonage, Daniel, is namelijk Koreaans-Amerikaans, net als Yoons echtgenoot. Esther Ottens heeft, net als bij het eerste boek van Yoon, de Nederlandse vertaling verzorgd.
‘De zon is ook een ster’ speelt zich af in New York City. Daniel Jae Ho Bae is de jongste zoon van Zuid-Koreaanse immigranten. Hij heeft een moeizame band met zijn broer Charlie en leeft in diens schaduw. Hij wordt door zijn ouders gepusht om te gaan studeren aan een topuniversiteit en dokter te worden, maar Daniel ziet de toekomst heel anders voor zich. Op de dag dat hij een gesprek heeft met iemand van Yale loopt hij door wat toevalligheden de eveneens zeventienjarige Natasha Kingsley tegen het lijf. Zij is de oudste dochter van Jamaicaanse immigranten die al bijna tien jaar illegaal in de Verenigde Staten verblijven. Deze avond dreigt het gezin echter gedeporteerd te worden. Daniel is een romanticus die gedichten schrijft en niet gelooft in toevalligheden, maar in het-moest-zo-zijn en het-staat-in-de-sterren. En hoewel Natasha ook gek is op de sterren is zij zijn tegenpool: ze is analytisch, houdt van haar natuurkundeboeken en gelooft niet in het lot, maar wel in de wetenschap. Ondanks hun verschillende manieren van kijken naar de wereld is er sprake van een zekere aantrekkingskracht en trekken zij een hele dag samen op. Een dag vol gesprekken over tijdmachines, liefde en de wetenschappelijke benadering daarvan. En sterren, uiteraard.
De meeste hoofdstukken zijn vanuit de wisselende perspectieven van Daniel en Natasha geschreven. Tussendoor komen er echter ook anders vormgegeven hoofdstukjes aan bod, verteld vanuit andere familieleden, culturele tradities of wetenschappelijke begrippen. Deze stukjes geven context, inzicht en op die manier meer diepte aan het verhaal. Yoon heeft dat knap gedaan. Haar schrijfstijl is sowieso boeiend, onder andere door die wisselende perspectieven, maar ook doordat het heel beeldend is en ze emoties in mooie zinnen weet te vangen (‘Wanhoop klinkt in elke taal hetzelfde’). De omschrijvingen van cultuur en de plaats die dat inneemt in identiteit en familie is mooi gedaan; lezen over de spagaat waarin mensen kunnen verkeren werkt verhelderend als je zelf niet in die situatie zit.
‘Soms jij raakt verdwaald in jouw eigen hoofd, alsof jij in een vreemde land bent. Jouw gedachten allemaal in een andere taal en jij snapt niet wat op de wegwijzers staat ook al zie jij die dinges overal.’
Hoe verschillend Daniel en Natasha ook zijn, van beide personages ga je houden. Het verhaal is soms wat voorspelbaar en aan de zoete kant, maar door de sympathieke personages en mooie zinnen lees het plezierig en wil je toch doorlezen om zeker te weten hoe het afloopt. Hier en daar waren er misschien net te veel toevalligheden die precies zo moesten zijn (want: het lot), maar dat kan een lezer die zich iets meer als een Daniel identificeert uiteraard heel anders ervaren. Want het is wel zo dat één van de sterkere elementen van dit boek is dat het laat zien hoe dingen met elkaar in verbinding staan en hoe misschien nietszeggende situaties levensveranderend kunnen zijn, of die nou ontstaan door het lot of door simpele toevalligheden die wetenschappelijk te verklaren zijn.
1
2
Reageer op deze recensie
