Spannend boek over schuldgevoel, manipulatie en de dunne grens tussen liefde en haat.

In de keuze van het thema deed dit boek van Linda Jansma me wat aan Troostkind van Loes den Hollander denken. Neem als schrijver een relatie waarvan het overgrote deel van de bevolking zegt: 'Hoe kan dit nu?' en brei daar een geloofwaardig, spannend verhaal rond. Geen eenvoudige opgave, maar des te beter als de opzet slaagt.
Hanna Kolman is getrouwd met Axel, een rijke gynaecoloog en heeft schijnbaar alles wat haar hartje begeert. Schijnbaar, want in realiteit is haar man een controlefreak, die haar alle vrijheid ontzegt, haar als het hem uitkomt kleineert en desnoods het huis doorslaat. Maar ze ziet hem graag, hij bedoelt het allemaal zo niet én ergens heeft ze er zelf fout aan.... Hanna heeft immers in het verleden verschrikkelijke dingen veroorzaakt bij haar dierbaren en gaat daardoor gebukt onder een enorme schuldgevoel.
Alles verandert wanneer tegenover het schijnbare droompaar Sonja en Maurice komen wonen. Sonja is alles wat Hanne niet is: zeker van haar stuk, zelfredzaam, extrovert en met een uitgesproken mening. Bovendien is ze politieagente en heeft ze dus al snel door dat er aan de overkant van de straat iets niet klopt.
Het boek is in de 'ik' vorm geschreven, waarbij die 'ik' afwisselend Hanna en Sonja is. Het begint heel spannend met een moordpoging, waarbij je je dan als lezer afvraagt of het begin ook het einde van het boek zal zijn.
'Tweestrijd' is heel vlot geschreven, Linda Jansma slaagt erin Hanna geloofwaardig neer te zetten: haar tolerantie tegenover haar abusieve man is plausibel. Ik kon het boek niet wegleggen.
Enkel het einde was wat abrupt en, naar mijn aanvoelen, een beetje te snel afgehandeld. Bij het dichtslaan van het boek had ik het gevoel dat daar wat meer had ingezeten.
Al bij al een heel geslaagd boek. Ik lees nu haar 'Vrij Spel'.