Zoals de titel het al zegt: een broeinest van gevoelens. Dikke 4,5*!!

Nog onder de indruk van haar 'Troostkind', neem ik met nieuwsgierigheid én zekerheid (Loes den Hollander staat voor een doorleefd verhaal) dit boek ter hand.

Het eerste wat me opvalt wanneer ik begin te lezen, is het gebruik van de 3de persoon. Na recent veel boeken van Nederlandse auteurs geschreven in de ik-vorm te hebben gelezen, is dit een aangename afwisseling.
Het tweede wat ik merk, is de schaarsheid waarmee met beschrijvingen wordt omgegaan. Loes den Hollander maakt weinig woorden vuil aan het schetsen van de boerderij waar het hoofdpersonage, Thea Van Dalen, met haar demente vader woont, aan de omgeving, aan andere sfeerschepping. Wat aanvankelijk een beetje een gemis is, maar al vrij snel net de sterkte van dit boek vormt. Alle aandacht wordt gezogen naar de emoties in het hoofd van en tussen de personages. En die emoties zijn heftig!

Thea maakt deel uit van een getormenteerd en verscheurd gezin. Het verhaal begint met Thea die het erf oploopt en in de stal beschoten wordt. Door wie meent ze wel te weten, maar wil ze niet zeggen aan de vrouwelijke inspecteur die op de zaak wordt gezet.
Waarom die stilte? Gaandeweg kom je als lezer meer te weten over het gezin. En of dat verstoord is! Thea's vader is aanhanger van een heel vrome, haast wereldvreemde geloofsgemeenschap en sloeg, alvorens zijn verstand het liet afweten, de principes en rituelen er desnoods bij zijn kinderen met de vuist in. Elk van de andere gezinsleden heeft daar op zijn eigen manier mee leren omgaan. Met onderlinge conflicten tot gevolg. En bij conflicten blijft het niet. Thea's zus wordt vermoord in haar appartement aangetroffen. En vergeten we ook niet het mysterie rond Thea's moeder.

'Broeinest' is een draaikolk van gevoelens. En überhaupt niet de mooiste. Nijd, haat, onverschilligheid, wroeging, wraakzucht. Naarmate het verhaal vordert, wordt het grimmiger. Het boek is tevens een aanklacht tegen fanatisme, hier belichaamd door Thea's vader en de beklemmende geloofsgemeenschap waar hij deel van uitmaakt. 'Dat godsdienst de ultieme belemmering is voor een fatsoenlijke samenleving', is de mening van één van de familieleden en tevens kenschetsend voor de sfeer van het boek.

'Broeinest' is exact dat wat de titel zegt. Het is allesbehalve een vrolijk boek. Wel is het doorleefd, schokkend én spannend. Pakkend is het woord dat ik zocht.

Ik geef het boek graag 4,5*. Net geen 5 omwille van de iets té stoere houding die Thea naar het einde toe aanneemt tegenover de vermeende moordenaars van haar zus. Die attitude vond ik ietwat ongeloofwaardig. Niettemin heel puik werk en een absolute aanrader!!