Originele roman noir

Tot mijn schande moet ik toegeven dat dit mijn eerste boek van Patrick Conrad is. Op de flaptekst lees ik dat het zijn 14de (!) thriller is. Ligt dat aan mij? vraag ik me dan af. Het lijkt in België wel of er maar een handvol auteurs echt bekend zijn. Soit, tijd om mijn schade in te halen.

Op de cover staat 'thriller', maar 'roman noir', het genre vermeld binnenin, is veel correcter qua typering.
Moço vertelt een maand uit het leven van Harry Kramer, een fotograaf die werkt voor een sensatieblad en vooral gruwelijke foto's maakt. Het verhaal speelt zich af in Antwerpen, mijn thuisstad dus, én vangt aan op oudejaarsavond 31 december 1999 wanneer Harry te laat is voor zijn enige jaarlijkse afspraak met zijn totaal verzuurde moeder en haar dood op het trottoir aantreft.
Is ze uit het raam gevallen of eruit geduwd? Kon ze überhaupt wel bij het raam, zo in haar rolstoel?
Haar dood is voor hem het startschot om zich in haar leven te verdiepen. En dat blijkt een stuk intrigerender dan verwacht. Wat Harry uitvindt, blijkt een harde noot om kraken, vooral ook omdat ze hem op jong leeftijd naar een kostschool heeft gestuurd. Een periode in Harry's leven waarin hij, in tegenstelling tot zijn moeder - zo ontdekt hij, helemaal geen plezier heeft gemaakt.

Moço is een intrigerend verhaal dat aanspoort om verder te lezen. Ook al door de sfeerschepping en de speciale randfiguren.
Als iemand die Antwerpen goed kent, vond ik het heel fijn om met Harry in de stad rond te zwerven. Voor lezers die niet zo vertrouwd zijn met die stad had iets meer beschrijving van de stadsdelen het boek mogelijk nog meer filmisch gemaakt.
Moço was voor mij een prima introductie tot de schrijfstijl van Patrick Conrad. Smaakt naar meer.