Blackout

In 1958 staat het ruimtevaartprogramma nog in zijn kinderschoenen. De Russen zijn er wel al in geslaagd de Spoetnik in de ruimte te krijgen, maar de Amerikaanse regering wil niet achterblijven. Daarom staat de lancering gepland van de Explorer-raket. Vier vrienden van Harvard bevinden zich in het centrum van deze strijd tussen deze twee machten. Als de lancering van de Explorer mislukt is het voor de Verenigde Staten echter afgelopen wat betreft hun ruimtedroom.

Een man wordt wakker op de vloer van de toiletten van het Union Station in Washington D.C., gekleed in lompen. Hij heeft geen idee hoe hij daar is geraakt en wie hij is. Hij herinnert zich niks meer. De man, die Luke Lucas blijkt te zijn, is één van die vier van Harvard en hij moet zijn geheugen zien terug te vinden. En liefst zo snel mogelijk want hij alleen beschikt over kennis die de lancering van de raket in gevaar zou kunnen brengen. Opgejaagd door zijn eigen overheid moet hij zo snel mogelijk in contact komen met de mensen die hem kunnen helpen om zijn geheugen terug te vinden en zo een grote ramp te voorkomen!

Dit was de eerste keer dat ik een verhaal van Ken Follett las, iets wat al veel langer op mijn planning stond echter. (De Kingsbridge reeks staat al zo lang te wachten maar tot nu toe ben ik er nog niet aan toegekomen). Countdown combineert de beste elementen uit een Jason Bourne-verhaal met die van een John le Carré of Ian Fleming. Het verhaal speelt zich dan ook volledig af als de Koude Oorlog volop aan de gang is en daardoor heerst er heel wat wantrouwen tegenover de mensheid die enigszins anders denkt. Het was een tijd waarin communisme volop werd veroordeeld en iedereen die er maar van verdacht werd sympathieën te hebben met Rusland en de communistische gedachtengoed werd gevangen genomen en/of ter dood veroordeeld.

Het boek is ontzettend spannend en dankzij de flashbacks naar het verleden van de Harvard Four krijgen we heel wat achtergrond die voor het verhaal belangrijk zijn, maar Follett weet zijn lezers zodanig op het randje van hun stoel te houden en lost zodanig weinig informatie dat je pas helemaal op het einde weet wat en wie er allemaal achter zit.

Het heeft mij in elk geval heel veel zin doen krijgen om nu toch eens wat meer van Follett te lezen.

Trouwens, de Explorer-raket is geen verzinsel van de auteur. Deze is echt ooit de ruimte ingestuurd, na enkele vertragingen, en luidde het begin in van de Amerikaanse ruimtewedloop én uiteindelijk hun landing op de maan.