Lezersrecensie
De jurk die praat
http://looneybooks79.blog/2025/05/25/de-prinses-die-mij-warm-houdt/
Ik schrijf zeker een recensie over de helft die ik wel las maar ik kon me niet dwingen dit boek verder te lezen, het voelde als tijdsverspilling aan. Heel jammer maar niks voor mij.
Recensie:
De Prinses die mij warm houdt' is een verhaal over een verpleegster tijdens de Eerste Wereldoorlog, die de gruwelen vanop de voorste rij meemaakt, maar dan bekeken vanuit de 'ogen' van de jurk die ze draagt, wat wel een heel unieke manier is om de oorlog te bekijken. Deze jurk wordt dan ook de getuige die vertelt hoe haar draagster, haar prinses, omgaat met deze gruwelen Zij ziet de verminkingen, de vele doden en bloederige taferelen die op de operatietafel voorkomen, waaronder heel wat amputaties en gezichtsverminkingen. De jurk is zelf ook niet vrij van het leed als bloed ook haar besmeurt. Samen met de dokters, verpleging en patiënten woont de jurk in een oude ruïne van een leegstaand kasteel, waar ze hun provisoir hospitaal hebben geïnstalleerd.
Toen de uitgeverij een oproep deed om dit boek te lezen en te recenseren vond ik het wel een interessant boek, afgaand op de korte inhoud. Ik was dan ook heel enthousiast toen ik eraan begon. En het was ook zeker een heel interessant begin. Je merkt duidelijk dat Leo van Bergen zijn onderzoek deed naar de medische wereld en de oorlogswonden die te pas kwamen bij de Eerste Wereldoorlog, en de vele lange termijn gevolgen hiervan. Maar ongeveer op de helft van het boek merkte ik dat er heel wat herhaling aan te pas kwam en dat het verhaal in een sleur terechtkwam (misschien symboliseert dit ook de situatie ter plekke destijds waarbij elke dag als de vorige aanvoelde, geen idee) maar dat maakte dat het lezen ervan niet meer zo aangenaam werd. Ik besloot dan ook het boek te sluiten en het niet helemaal uit te lezen. Hoewel ik het waarschijnlijk op een latere datum waarschijnlijk nog eens zal oppikken, al was het maar omdat ik niet hou van onafgewerkte verhalen en DNF's. (ik vermoed dat mijn hoofd ook niet helemaal stond naar dit verhaal waardoor mijn aandacht te vaak verslapte)
De eerlijkheid gebiedt me dan ook te zeggen dat ik dit boek geen 10/10 zal geven. Het verhaal had iets actiever opgebouwd mogen worden en ondanks de vele historische feiten en de duidelijke opzoekwerken van de auteur boeide me het dus net niet genoeg om het helemaal uit te lezen. Ik vermoed dat te vaak in herhaling vallen niet de beste methode is als schrijver om de lezers geboeid te houden. (als ik de recensies op Goodreads en Hebban lees merk ik dat deze opmerking vaker terugkomt) Of het is gewoon niet 'mijn' boek en vermoedelijk vinden andere lezers hier wel hun gading in!
Ondanks de DNF wil ik de uitgeverij en auteur toch bedanken voor de kans die me werd gegeven om dit boek een kans te geven.
Ik schrijf zeker een recensie over de helft die ik wel las maar ik kon me niet dwingen dit boek verder te lezen, het voelde als tijdsverspilling aan. Heel jammer maar niks voor mij.
Recensie:
De Prinses die mij warm houdt' is een verhaal over een verpleegster tijdens de Eerste Wereldoorlog, die de gruwelen vanop de voorste rij meemaakt, maar dan bekeken vanuit de 'ogen' van de jurk die ze draagt, wat wel een heel unieke manier is om de oorlog te bekijken. Deze jurk wordt dan ook de getuige die vertelt hoe haar draagster, haar prinses, omgaat met deze gruwelen Zij ziet de verminkingen, de vele doden en bloederige taferelen die op de operatietafel voorkomen, waaronder heel wat amputaties en gezichtsverminkingen. De jurk is zelf ook niet vrij van het leed als bloed ook haar besmeurt. Samen met de dokters, verpleging en patiënten woont de jurk in een oude ruïne van een leegstaand kasteel, waar ze hun provisoir hospitaal hebben geïnstalleerd.
Toen de uitgeverij een oproep deed om dit boek te lezen en te recenseren vond ik het wel een interessant boek, afgaand op de korte inhoud. Ik was dan ook heel enthousiast toen ik eraan begon. En het was ook zeker een heel interessant begin. Je merkt duidelijk dat Leo van Bergen zijn onderzoek deed naar de medische wereld en de oorlogswonden die te pas kwamen bij de Eerste Wereldoorlog, en de vele lange termijn gevolgen hiervan. Maar ongeveer op de helft van het boek merkte ik dat er heel wat herhaling aan te pas kwam en dat het verhaal in een sleur terechtkwam (misschien symboliseert dit ook de situatie ter plekke destijds waarbij elke dag als de vorige aanvoelde, geen idee) maar dat maakte dat het lezen ervan niet meer zo aangenaam werd. Ik besloot dan ook het boek te sluiten en het niet helemaal uit te lezen. Hoewel ik het waarschijnlijk op een latere datum waarschijnlijk nog eens zal oppikken, al was het maar omdat ik niet hou van onafgewerkte verhalen en DNF's. (ik vermoed dat mijn hoofd ook niet helemaal stond naar dit verhaal waardoor mijn aandacht te vaak verslapte)
De eerlijkheid gebiedt me dan ook te zeggen dat ik dit boek geen 10/10 zal geven. Het verhaal had iets actiever opgebouwd mogen worden en ondanks de vele historische feiten en de duidelijke opzoekwerken van de auteur boeide me het dus net niet genoeg om het helemaal uit te lezen. Ik vermoed dat te vaak in herhaling vallen niet de beste methode is als schrijver om de lezers geboeid te houden. (als ik de recensies op Goodreads en Hebban lees merk ik dat deze opmerking vaker terugkomt) Of het is gewoon niet 'mijn' boek en vermoedelijk vinden andere lezers hier wel hun gading in!
Ondanks de DNF wil ik de uitgeverij en auteur toch bedanken voor de kans die me werd gegeven om dit boek een kans te geven.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Looneybooks79
Gesponsord
Als rechercheur Emmy Clifton de verdwijning van twee tienermeisjes onderzoekt, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Als François de bewusteloze, mysterieuze Elsa aantreft, besluit hij haar te verzorgen. Geleidelijk aan geven ze hun geheimen aan elkaar bloot. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
