Lezersrecensie
teleurstellend
https://looneybooks79.blog/2024/04/25/booktour-geen-leven-zonder-schaduw/
Ik las dit boek als deel van een booktour en kreeg van de auteur dan ook dit recensie-exemplaar. Ik ben Anja daar heel dankbaar voor en hoop dan ook dat zij niet al te lastig zal zijn na mijn recensie gelezen te hebben. Ik doe dit niet graag maar ik vrees te moeten zeggen dat dit boek niet het potentieel bereikt dat het had kunnen bereiken. Ik las het dan ook niet volledig uit, ben aan 65% van het boek geraakt toen ik besloot er de brui aan te geven. Er zijn jammer genoeg toch heel wat werkpuntjes aan volgens mij. Ik ben zelf geen schrijver dus je zou kunnen denken ‘wat weet jij daar nou van?’… wel, ik lees al heel mijn leven boeken, ook heel veel thrillers en denk wel dat ik intussen toch al een beetje kennis van zaken heb.
Laat ik beginnen met de inhoud van het verhaal:
Thomas is een achtentwintigjarige zelfstandige kerel die zijn leven vult met vloggen en op die manier zijn inkomen verdient. Maar Thomas merkt al een aantal weken op dat hij gestalkt wordt. Onder andere wordt hij opgebeld en ziet hij vaak een man staan turen. Veranderen van telefoonnummer werkt niet want al snel vindt de stalker het nieuwe nummer en ook na een verhuis wordt snel duidelijk dat deze hem snel terugvindt.
De politie kan niks doen zolang er geen ‘echt’ misdrijf wordt gepleegd en van zijn ouders moet hij niks verwachten want de laatste vier jaar heeft hij al geen contact meer met hen. Als de dreigingen uit de hand dreigen te lopen werkt de politie dan uiteindelijk plots toch mee en installeert een telefoontap en camera’s. Maar het mag niet baten: Thomas wordt ontvoerd én gemarteld, voor losgeld.
Het lezen van deze korte inhoud toont echt aan dat het boek heel veel in zijn mars kan hebben. Maar zoals gezegd vielen me een aantal zaken op…
Het boek start als een thriller over een jongen die gestalkt en ontvoerd wordt en halfweg verandert het in een soort overlevingsverhaal tussen een moeder die voor haar zoon moet zorgen en een vader op de vlucht van zijn verantwoordelijkheden.
Het verhaal lijkt geschreven door een tiener die een eerste poging deed tot het schrijven van een thriller. Korte zinnen, te weinig diepgang, geen uitgewerkte personages en best een te korte afwerking van het verhaal. Tezelfdertijd begint Anja in het verhaal vanuit het standpunt van Thomas die aan het vloggen is (ook tijdens zijn ontvoering beschrijft hij zijn interne gedachten alsof hij nog vlogt, wat heel bizar aanvoelt) maar na een tijdje verandert de pov vanuit het perspectief van Thomas’ ouders…
Zoals gezegd had het verhaal langer kunnen zijn had Anja heel wat tijd genomen om meer diepgang te geven aan het verhaal en de personages en hun achtergronden (ook van de ‘bad guys’ en vooral de relatie tussen Thomas en zijn ouders en de beide ouders onderling!) beter en meer uit te werken, zodat het boek een volwaardige roman kon zijn. Als thriller mist het ook net die spanningsboog waardoor je op het puntje van je stoel zit.
Klein voorbeeldje bijvoorbeeld van wat me stoorde in het verhaal: Thomas’ moeder moet zomaar even aan een hoog bedrag zien te komen om haar zoon vrij te krijgen, belt naar de bank en vraagt of het mogelijk is. De bank doet niet lastig (over de telefoon!! Wil ik wel even gezien hebben dat de bediende in mijn bank dat zal doen) en zegt doodleuk ‘voor ons goede klanten hebben wij onmiddellijk alles veil en ligt dat bedrag binnen het uur voor je klaar!’ Heel realistisch klinkt dat allemaal niet en dat doet het dus allemaal wat puberaal en onwerkelijk aanvoelen.
Misschien is het een idee om het boek opnieuw ter hand te nemen door de auteur en helemaal van begin te herbeginnen en het verhaal met de nodige cliffhangers, grotere spanningsboog en een soort van mood board (of character board) te werken waarop personages echt helemaal als volwaardige personen op voorgesteld worden (als de auteur dat al niet deed tenminste?)
Ik weet dat ik hier heel negatief over ben geweest en ik snap dat dat niét is wat een auteur, die veel tijd, bloed en zweet verwerkt heeft in zijn of haar ‘kindje’, wil horen en/of lezen maar ik vind het wel mijn taak als recensent om heel eerlijk te zijn hierover…
Kan het iets worden? Zeker, mits heel wat aanpassingen en eventueel de tips ter hand te nemen. Want wat Anja Keijser hier heeft geraakt is het randje, de toplaag van een mogelijks sterk verhaal, dat misschien niet als thriller in de wereld moet worden gegooid maar eerder moet verder uitgediept worden tot wat een literair verhaal kan worden met trekjes van een thriller. (Zwak dan misschien wel de gruwelijke stukken af en blijf daarvoor wel eerder aan de oppervlakte) Voorlopig is het verhaal nogal dof, verpakt in bubble wrap… maar eens het uitgepakt wordt kan het hopelijk wel schitteren. Het is geen schande om een boek gans te herschrijven en te herwerken, dat is nu eenmaal het edele beroep van schrijver. Een schilder is ook niet altijd tevreden met zijn eerste poging tot een kunstwerk… retoucheren, herhalen, kopiëren en bewerken… het hoort er allemaal bij.
Ik las dit boek als deel van een booktour en kreeg van de auteur dan ook dit recensie-exemplaar. Ik ben Anja daar heel dankbaar voor en hoop dan ook dat zij niet al te lastig zal zijn na mijn recensie gelezen te hebben. Ik doe dit niet graag maar ik vrees te moeten zeggen dat dit boek niet het potentieel bereikt dat het had kunnen bereiken. Ik las het dan ook niet volledig uit, ben aan 65% van het boek geraakt toen ik besloot er de brui aan te geven. Er zijn jammer genoeg toch heel wat werkpuntjes aan volgens mij. Ik ben zelf geen schrijver dus je zou kunnen denken ‘wat weet jij daar nou van?’… wel, ik lees al heel mijn leven boeken, ook heel veel thrillers en denk wel dat ik intussen toch al een beetje kennis van zaken heb.
Laat ik beginnen met de inhoud van het verhaal:
Thomas is een achtentwintigjarige zelfstandige kerel die zijn leven vult met vloggen en op die manier zijn inkomen verdient. Maar Thomas merkt al een aantal weken op dat hij gestalkt wordt. Onder andere wordt hij opgebeld en ziet hij vaak een man staan turen. Veranderen van telefoonnummer werkt niet want al snel vindt de stalker het nieuwe nummer en ook na een verhuis wordt snel duidelijk dat deze hem snel terugvindt.
De politie kan niks doen zolang er geen ‘echt’ misdrijf wordt gepleegd en van zijn ouders moet hij niks verwachten want de laatste vier jaar heeft hij al geen contact meer met hen. Als de dreigingen uit de hand dreigen te lopen werkt de politie dan uiteindelijk plots toch mee en installeert een telefoontap en camera’s. Maar het mag niet baten: Thomas wordt ontvoerd én gemarteld, voor losgeld.
Het lezen van deze korte inhoud toont echt aan dat het boek heel veel in zijn mars kan hebben. Maar zoals gezegd vielen me een aantal zaken op…
Het boek start als een thriller over een jongen die gestalkt en ontvoerd wordt en halfweg verandert het in een soort overlevingsverhaal tussen een moeder die voor haar zoon moet zorgen en een vader op de vlucht van zijn verantwoordelijkheden.
Het verhaal lijkt geschreven door een tiener die een eerste poging deed tot het schrijven van een thriller. Korte zinnen, te weinig diepgang, geen uitgewerkte personages en best een te korte afwerking van het verhaal. Tezelfdertijd begint Anja in het verhaal vanuit het standpunt van Thomas die aan het vloggen is (ook tijdens zijn ontvoering beschrijft hij zijn interne gedachten alsof hij nog vlogt, wat heel bizar aanvoelt) maar na een tijdje verandert de pov vanuit het perspectief van Thomas’ ouders…
Zoals gezegd had het verhaal langer kunnen zijn had Anja heel wat tijd genomen om meer diepgang te geven aan het verhaal en de personages en hun achtergronden (ook van de ‘bad guys’ en vooral de relatie tussen Thomas en zijn ouders en de beide ouders onderling!) beter en meer uit te werken, zodat het boek een volwaardige roman kon zijn. Als thriller mist het ook net die spanningsboog waardoor je op het puntje van je stoel zit.
Klein voorbeeldje bijvoorbeeld van wat me stoorde in het verhaal: Thomas’ moeder moet zomaar even aan een hoog bedrag zien te komen om haar zoon vrij te krijgen, belt naar de bank en vraagt of het mogelijk is. De bank doet niet lastig (over de telefoon!! Wil ik wel even gezien hebben dat de bediende in mijn bank dat zal doen) en zegt doodleuk ‘voor ons goede klanten hebben wij onmiddellijk alles veil en ligt dat bedrag binnen het uur voor je klaar!’ Heel realistisch klinkt dat allemaal niet en dat doet het dus allemaal wat puberaal en onwerkelijk aanvoelen.
Misschien is het een idee om het boek opnieuw ter hand te nemen door de auteur en helemaal van begin te herbeginnen en het verhaal met de nodige cliffhangers, grotere spanningsboog en een soort van mood board (of character board) te werken waarop personages echt helemaal als volwaardige personen op voorgesteld worden (als de auteur dat al niet deed tenminste?)
Ik weet dat ik hier heel negatief over ben geweest en ik snap dat dat niét is wat een auteur, die veel tijd, bloed en zweet verwerkt heeft in zijn of haar ‘kindje’, wil horen en/of lezen maar ik vind het wel mijn taak als recensent om heel eerlijk te zijn hierover…
Kan het iets worden? Zeker, mits heel wat aanpassingen en eventueel de tips ter hand te nemen. Want wat Anja Keijser hier heeft geraakt is het randje, de toplaag van een mogelijks sterk verhaal, dat misschien niet als thriller in de wereld moet worden gegooid maar eerder moet verder uitgediept worden tot wat een literair verhaal kan worden met trekjes van een thriller. (Zwak dan misschien wel de gruwelijke stukken af en blijf daarvoor wel eerder aan de oppervlakte) Voorlopig is het verhaal nogal dof, verpakt in bubble wrap… maar eens het uitgepakt wordt kan het hopelijk wel schitteren. Het is geen schande om een boek gans te herschrijven en te herwerken, dat is nu eenmaal het edele beroep van schrijver. Een schilder is ook niet altijd tevreden met zijn eerste poging tot een kunstwerk… retoucheren, herhalen, kopiëren en bewerken… het hoort er allemaal bij.
2
Reageer op deze recensie
