Lezersrecensie
Liever niet (of toch wel?) eigenlijk
https://looneybooks79.blog/2024/04/28/liever-niet-eigenlijk/
In oktober was het Boektopia in Kortrijk en toen kwam ik in contact met Kim van Borgerhoff & Lamberigts en in ons gesprek werd duidelijk dat ik een 'snelle' lezer ben (en snel als in rap, vlug, speedy en niet op de westvlaamse manier) en dat ze nog wel een aantal boeken in gedachten had die ideaal waren voor me omdat ik ze vlug zou uit kunnen lezen... Eentje daarvan is deze 'Liever niet eigenlijk' van Titia De Haes aka Frommelrommel! Hij heeft dan toch nog even op mijn kast gelegen eer ik eraan kon beginnen maar nu heb ik hem uit... en dat op een moment dat dit boek eigenlijk best hard aankomt bij me...
in 'Liever niet eigenlijk' vertelt Frommelrommel (ik zal deze naam verder gebruiken in de recensie omdat ook de naam is waarin het boek werd uitgegeven!) over relaties, over moeder worden (of net niet), over depressie en zelfs over zelfmoordpogingen... dus ja, het is op zich geen lichte literatuur zou je verwachten... en toch weet Frommelrommel dit boek licht te houden en beschrijft ze niet (enkel) een aaneenschakeling van haar duistere momenten en haar mislukte relaties.
Dit is een atypisch autobiografisch boek waarin Frommelrommel het heeft over verdriet, liefde en liefdesverdriet, twijfel en trauma. Maar ook over de hoop dat alles beter wordt en dat duistere gedachten niet altijd hoeven te blijven hangen in iemands hoofd! En dat is een boodschap die ik momenteel heel graag wil aangrijpen want zelfs een positieve kerel als ik moet toegeven dat ik niet altijd mijn ware gezicht kan of wil tonen en dat ook ik het moeilijk kan hebben. (zonder hier nu verder over uit te moeten weiden, laten we zeggen dat gezondheid een factor is die speelt in dit gevoel)
Maar ik ben hoopvol, net als Frommelrommel! En ik grijp me vast aan de mooie dingen die het leven te bieden hebben, net als zij! En er bestaat niet zoiets als perfectie of alles hebben of kunnen krijgen dat je wilt uit het leven!
Frommelrommel heeft ook een tekentalent dat ze in dit boek ook aantoont door tussen de tekst door leuke tekeningen toe te voegen.
Dit is een boekje waar je met een lach en een traan doorheen walst en waarvan je denkt: shit, man... dit is herkenbaar! Dit is het leven! En soms, en dat mag en dat kan, suckt het leven gewoon! Maar dan schijnt de zon opnieuw en kijk je naar buiten en zie je een haas in het veld, een koppel eenden die zich in een plasje op je oprit wassen, kwikstaarten die een nest bouwen, een kleurrijke mannetjesfazant die zich uitschudt gevolgd door een kreet die zijn concurrenten moet afschrikken en zijn vrouwtjes moet bijeen roepen... en je denkt: fuck, het leven ook zo schoon zijn! Dus laat de wind maar waaien, laat de regen maar vallen en vergeet die oude liefdes die je niet waard waren... go for it, live your life!
Dank Frommelrommel!
In oktober was het Boektopia in Kortrijk en toen kwam ik in contact met Kim van Borgerhoff & Lamberigts en in ons gesprek werd duidelijk dat ik een 'snelle' lezer ben (en snel als in rap, vlug, speedy en niet op de westvlaamse manier) en dat ze nog wel een aantal boeken in gedachten had die ideaal waren voor me omdat ik ze vlug zou uit kunnen lezen... Eentje daarvan is deze 'Liever niet eigenlijk' van Titia De Haes aka Frommelrommel! Hij heeft dan toch nog even op mijn kast gelegen eer ik eraan kon beginnen maar nu heb ik hem uit... en dat op een moment dat dit boek eigenlijk best hard aankomt bij me...
in 'Liever niet eigenlijk' vertelt Frommelrommel (ik zal deze naam verder gebruiken in de recensie omdat ook de naam is waarin het boek werd uitgegeven!) over relaties, over moeder worden (of net niet), over depressie en zelfs over zelfmoordpogingen... dus ja, het is op zich geen lichte literatuur zou je verwachten... en toch weet Frommelrommel dit boek licht te houden en beschrijft ze niet (enkel) een aaneenschakeling van haar duistere momenten en haar mislukte relaties.
Dit is een atypisch autobiografisch boek waarin Frommelrommel het heeft over verdriet, liefde en liefdesverdriet, twijfel en trauma. Maar ook over de hoop dat alles beter wordt en dat duistere gedachten niet altijd hoeven te blijven hangen in iemands hoofd! En dat is een boodschap die ik momenteel heel graag wil aangrijpen want zelfs een positieve kerel als ik moet toegeven dat ik niet altijd mijn ware gezicht kan of wil tonen en dat ook ik het moeilijk kan hebben. (zonder hier nu verder over uit te moeten weiden, laten we zeggen dat gezondheid een factor is die speelt in dit gevoel)
Maar ik ben hoopvol, net als Frommelrommel! En ik grijp me vast aan de mooie dingen die het leven te bieden hebben, net als zij! En er bestaat niet zoiets als perfectie of alles hebben of kunnen krijgen dat je wilt uit het leven!
Frommelrommel heeft ook een tekentalent dat ze in dit boek ook aantoont door tussen de tekst door leuke tekeningen toe te voegen.
Dit is een boekje waar je met een lach en een traan doorheen walst en waarvan je denkt: shit, man... dit is herkenbaar! Dit is het leven! En soms, en dat mag en dat kan, suckt het leven gewoon! Maar dan schijnt de zon opnieuw en kijk je naar buiten en zie je een haas in het veld, een koppel eenden die zich in een plasje op je oprit wassen, kwikstaarten die een nest bouwen, een kleurrijke mannetjesfazant die zich uitschudt gevolgd door een kreet die zijn concurrenten moet afschrikken en zijn vrouwtjes moet bijeen roepen... en je denkt: fuck, het leven ook zo schoon zijn! Dus laat de wind maar waaien, laat de regen maar vallen en vergeet die oude liefdes die je niet waard waren... go for it, live your life!
Dank Frommelrommel!
1
Reageer op deze recensie
