Herkenbaar maar toch anders

http://looneybooks79.blog/2025/11/30/het-kind-en-ik-een-wandeling/

Otto De Kat leerde het gedicht ‘Het kind en ik’ van Martinus Nijhoff als kind helemaal uit het hoofd. Door dit gedicht helemaal aan het begin van dit boekje te drukken, denkt Otto terug aan de tijd dat hijzelf jong was en aan zijn jeugd in het dijkhuisje dat net hoog genoeg was zodat hij Slot Loevestein kon zien. Slot Loevestein speelde tijdens de Tachtigjarige oorlog een grote rol. Otto De Kat maakt een wandeling doorheen het Munnikenland, langs de Waal en denkt er aan de tijd dat hij als vijftienjarige met de Renault Dauphine van zijn vader mocht rondrijden, aan wie er allemaal woonde maar ook aan wat er nu allemaal is veranderd en wie verdreven is uit het landschap.
Tijdens het lezen van deze novelle kreeg ik af en toe flitsen van een andere auteur door mijn hoofd die dergelijke thema’s ook vaak verwerkt in zijn boeken, namelijk de Belgische schrijver Chris de Stoop. Net zoals de Stoop weet Otto De Kat perfect het evenwicht te vinden tussen herinnering én de frustratie van verandering, al dan niet voor ‘de goede zaak’.
‘Het kind en ik’ was zeker een geslaagd boekje dat ik met veel plezier las en heel graag aan mijn collectie van deze ‘Terloops wandelingen’ toevoeg. En natuurlijk zijn de illustraties van Joris De Raedt ook nu weer prachtig. Kleine kunstwerkjes die ik elke keer opnieuw mag aanschouwen in mijn boekenkast.