Forse tegenvaller

Ik koos dit boek na het lezen van zijn laatste boek 'Pechstrook', dat ik zeer heb gewaardeerd. In die zin zelfs dat ik op zoek ben gegaan naar vroeger werk ('Woesten' heb ik ooit gelezen, maar liet geen onuitwisbare indruk na). Deze 'Blindelings' werd echter een tegenvaller van formaat. Het verhaal is te vergezocht, de typering van de karakters te onrealistisch om er wat mij betreft de vaart in te houden. Het taalgebruik en de beeldspraak zijn vaak te gekunsteld. Wat dacht je van volgende passage (p.87):

"Ze hadden het heerlijk in het begin. Ze dronken het leven als dolle dwazen.Als burlesk rondspringende kalveren in het weiland van verliefdheid, waar de dotterbloemen, het fluitenkruid, de klaprozen en de madeliefjes wedijveren om aandacht, waar het getwinkeleer van zangvogels weerklinkt, waar het licht en de zachte ruis van de wind het gras een glans en glooiing geven die ons verblinden, waar we denken dat de dag eindeloos is, tot we ooit, na lang genoeg gulzig gegraasd te hebben van al dat frisse groen, plots het verval zien, de verdorring, de verrotting van de door onszelf gulzig kaalgevreten vlakte, en waar we uiteindelijk in een uithoek allenigmet de poten tot aan onze knieën in de modder van het gore water drinken dat zich daar in roestige teilen als laatste lafenis aan ons aanbiedt".

Als je dat graag gelezen hebt, kan ik je dit boek aanbevelen.