Onvolledige mening

Ik heb het een kleine 100 pagina's uitgehouden in deze 'Zondagskracht' van Judith Visser. Toen was mijn geduld op. Het boek draait helemaal en alleen over de ik-figuur die haar autisme tracht te beschrijven in een ellenlange jeremiade. Autisme is een modewoord. En dan wil ik absoluut niet de pathologie ontkennen of onderschatten. Ik heb in mijn onmiddellijke omgeving een aantal mensen, die aan deze ziekte lijden. Maar om er dan een boek over te schrijven, dat gaat me toch wat ver. Maar ik kan ook besluiten dat het gewoon niet mijn soort literatuur is en dat ik de mening van de veel talrijkere lezers, die wel van dit boek hebben genoten, wil respecteren. Bovendien is mijn oordeel sowieso onvolledig, want ik las het boek niet uit. Soms moet je moedig zijn en de lijn trekken. Dat had ik bij voorbeeld ook beter gedaan met 'De Jaknikker' van Buwalda. Lezen moet toch op de eerste plaats ontspannend zijn, vind ik.