Dieptepunt

Spijt komt na de zonde. Dit boek werd een gigantische tegenvaller. Ik begrijp niet waarom ik dit boek überhaupt heb willen lezen, want meestal zijn boeken geschreven door bekende tv-gezichten verre van goed tenzij ze over de realiteit gaan, zoals Hanssens boek over het afscheid van haar moeder, dat toch op enige appreciatie kon rekenen (('Traag naar de hemel'***). Hier heb ik me vanaf bladzijde 1 geërgerd aan de plot, de schrijfstijl en het hele opzet van het boek. Het permanente denken in stereotypen, waarbij mannen gedreven zouden zijn door bezit en competitie, en vrouwen hun baarmoeder kunnen gebruiken om intuïtieve gevaren aan te voelen (ik verzin dit niet!), komt je na een tijd behoorlijk de strot uit. Goede raad voor Evi : stop met schrijven en doe waar je goed in bent, bvb. werk in de media. En voor mezelf een dikke pluim omdat ik het hele boek heb uitgelezen.