Corvee

Marcel Möring heeft nooit op mijn leeslijstjes gestaan. Nochtans heeft hij een indrukwekkend oeuvre bijeengeschreven en ook al aardig wat nominaties en bekroningen voor literaire prijzen bijeengeharkt. Toen ik op de Tzum nieuwsbrief zag dat Maarten 't Hart ook een bespreking gegeven heeft over deze vuistdikke 'Mordechai' heb ik de stap gewaagd. En ik heb het de volle 500 bladzijden volgehouden... maar niet zonder moeite. Uiteindelijk is het een corvee (Vlaams voor karwei ?) geworden; In het eerste hoofdstuk was ik al danig gedegouteerd door de grenzeloze arrogantie van het hoofdpersonage, het gezwollen, Ilja Leonard Pfeijffer-achtige taalgebruik en het gebrek aan ritme en vaart in de vertelstijl. Ik heb op het punt gestaan om het dan maar zo te laten, maar ik ken mezelf. Ik ben geen opgever, als het over boeken gaat. Maar het betert niet echt, too many words, te veel eigendunk. En waar ik dan wel benieuwd naar was, komt uiteindelijk niet echt naar voor. Na vandaag zal Möring evenmin op mijn leeslijstjes staan, vrees ik. Lezen moet fun blijven, en geen zware corvee.