De betovering van de toren

In De betovering van de toren maak je kennis met Lena. Ze is 22 jaar en woont bij haar opa op de boerderij. Ze werkt in een tuincentrum en heeft lekker vakantie. Tijd genoeg dus om te fantaseren over het naastgelegen landhuis met de toren, die erg tot haar verbeelding spreekt.

De cover heeft een wat lugubere en donkere sfeer. Het verhaal heeft dit niet echt, is eerder wat mysterieus. Toch ontdek je in de loop van het verhaal dat de cover prima bij vooral het laatste deel van het boek past.

De schrijfstijl is toegankelijk. Geen lange zinnen of moeilijke woorden en vlot leesbare hoofdstukken.

Het eerste deel van het verhaal is niet bijzonder spannend. Je merkt dat er 'iets' aan de hand is. Wat wat betekenen de dure auto's die ineens over de landweg bij de boerderij scheuren? En waarom doet opa zo anders?

Ook leer je Lena beter kennen. Zonder te overheersen wordt haar diagnose Asperger meegenomen in het verhaal. Hierdoor wordt duidelijker waarom ze bepaalde keuzes maakt.

De omgeving wordt heel mooi en beeldend beschreven:

“Het bos kwam bij van de hitte van de dag. Alleen het gezang van de vogels en het geritsel van de bladeren in de boomkruinen was hoorbaar.”

“Het zonlicht viel in scherven door het bladerdak van de overhangende bomen.”

Hierdoor waan je je vlakbij Lena en dat werkt door als het spannend wordt. Stoppen met lezen is dan eigenlijk geen optie.

Het grootste nadeel aan De betovering van de toren vond ik dan ook dat het een vrij dun boek was. Je leest vooral over Lena, de andere personen komen wat minder aan bod. Het verhaal was heel geschikt geweest voor een dikker, uitgebreider boek.

Ik heb De betovering van de toren met plezier gelezen en gaf het 3,5 ster, afgerond naar 4 sterren.