Een mooie reis door de tijd

In dit boek wordt het leven van de ouders van Roddy Doyle geschetst. Ze zijn geboren in 1923 en respectievelijk 1925. Ze leerden elkaar kennen in 1947 en vier jaar later huwden ze. Ze krijgen kinderen gaan werken gaan op pensioen en kijken terug op een leven. In het boek schrijven de ouders van Roddy Doyle, Rorry en Ita hun leven. Het leven gaat over de kleine dingen, opgroeien, school, werk, verliefd worden, kinderen krijgen en ouder worden. Geen grote gebeurtenissen maar wel lief en leed. Alhoewel, Ita die haar moeder verloor toen ze drie was, een kind van enkele dagen moeten afgeven, is niet niets. Maar er wordt niet te diep op ingegaan laat staan dat er dramatisch over gedaan wordt. Al blijkt op het einde van het boek dat dit verdriet meegedragen werd in stilte. Wat maakt het boek voor mij heel mooi. De eenvoud van de gebeurtenissen en ook de herkenbaarheid. Roddy Doyle, de auteur, is net als ik van 1958 en het leven van zijn ouders had ook het leven van mijn ouders kunnen zijn maar dan niet in Ierland. Een eerste auto, televisie en een reis naar buitenland zo herkenbaar en zo mooi geschreven. Ideaal boek om met rustige muziek in de achtergrond te lezen en te genieten van het eenvoudige verhaal van mooie mensen.