Chaol brengt vernieuwing

Chaol Westfall was de linkerhand van de koning van Adarlan, maar nu heeft hij gezien hoe zijn mannen voor zijn ogen werden afgeslacht. Hij zelf kwam ook niet ongedeerd uit de strijd. Met behulp van een rolstoel en Nesryn aan zijn zijde reist hij stad en land af op zoek naar de beste genezer die er bestaat. Zijn enige hoop om ooit weer mee te kunnen vechten in de oorlog die steeds dichterbij komt. Bij Torre Cesme in Antica vindt hij de beste genezers die er bestaan. Maar niet iedereen is even gewillig om hem te helpen. De linkerhand van hun aartsrivaal. Maar ook daar heersen geheimen en intriges met grote gevolgen.

In de eerste hoofdstukken moet je als lezers even afschakelen van wat er in het voorgaande deel is gebeurd. Waarschijnlijk kun je alleen maar denken: 'Waar is Celaena?' Maar na enkele hoofdstukken grijpt een heel ander soort verhaal je, het verhaal over Chaol. Het belichtte ineens een heel andere kant en dat is misschien even wennen, zeker omdat de sfeer in het boek heel anders is dan je bent gewend van de voorgaande delen. Na enkele hoofdstukken grijpt het verhaal je en staan de ontwikkelingen rondom Chaol, Nesryn en Yrene centraal. De perspectiefwisselingen zijn zowel een goede toevoeging als een noodzaak. In het begin blijft de spanning nog redelijk uit. Er wordt een geheel nieuw deel, een nieuwe stad van het zuidelijke continent geïntroduceerd, nieuwe mensen en ja, ook nieuwe wezens. Want het kan geen boek uit de Glazen Troon serie zijn als er geen angstaanjagende wezens in voor komen. Het evenwicht tussen rust, spanning, angst en een beetje romantiek wordt ook in dit boek perfect afgewogen.

Zodra de spanning op loopt, laat Sarah J. Maas weer zien hoe goed ze erin is om een spektakel, een goed doordacht verhaal neer te zetten. Alles klopt, alles is verbonden en alles is gevaarlijk. Daar moet je als lezer bij deze serie misschien even in komen, even aan wennen, maar zodra je de smaak te pakken hebt wil je meer. Hoe verder het verhaal vordert, hoe meer vragen het ook weer bij je oproept. Dit zesde deel is anders, maar zeker niet teleurstellend. Je vraagt je af hoe dit boek de inleiding naar het slotdeel zal zijn. De auteur moet toch écht nog iets groots voor ons in petto hebben. Je merkt tijdens het lezen dat de spanning weer wordt opgebouwd en laat je smakken naar meer.