Intens en aangrijpend maar ook frustrerend en herhalend

A touch of ruin is het tweede deel in de Hades x Persephone serie van Scarlett St. Claire. Na een verrassend eerste deel is in dit boek bekend geworden aan het publiek dat Persephone een relatie heeft met Hades. Dat resulteert in ontzettend veel media aandacht en hordes paparazzi en mensen die haar opwachten op haar werk in de hoop haar te kunnen spreken.
Als het noodlot toeslaat en Persephone Hades om hulp vraagt, blijkt hij haar niet te kunnen helpen. In een vlaag van wanhoop sluit ze een alles veranderende deal. Wanneer Hades dit ter ore komt, wordt hun relatie ook nog eens ontzettend op de proef gesteld. Wanneer Persephone op verschillende gebieden enorm begint te verliezen, vraagt ze zich af of ze naast Hades wel op haar plek is.

Ergens was mijn hoop groot dat dit tweede deel meer actie, avontuur en ja, ook spice zou bevatten. En zeker in het begin lijkt dat even zo te zijn. Nadat hun relatie openbaar werd gemaakt verandert Persephones leven enorm. Er zijn mensen die haar liefhebben, en mensen die haar haten. Deze verdeeldheid zorgt voor uiteenlopende gebeurtenissen en ervaringen. Wanneer de eerste verrassingen overigens weggeëbd zijn, lijkt er enigszins vertraging plaats te vinden, tot een alles veranderende gebeurtenis alles nog eens goed door elkaar schud. Deze plotwending is intens en aangrijpend, maar is zeker in de eerste helft van het boek zeker niet waar het allemaal om draait.

Op den duur lijkt er veel herhaling plaats te vinden op het gebied van de relatie tussen Hades en Persephone. Zij lijkt namelijk steeds vaker in jaloezie te vervallen waardoor het telkens op hetzelfde onderwerp terugkomt: is Hades wel trouw aan haar? Hij geeft soms gemixte signalen af en het effectief communiceren tussen hen is van een laag niveau. Hades houdt dingen achter waar hij later dan ineens mee aankomt om zich zogenaamd te verontschuldigen.
Andersom kan er ook wat over Persephone gezegd worden. Zij doet meerdere beloftes, maar houdt zich nooit aan haar woord. Het feit dat ze zichzelf regelmatig tegenspreken en zich niet vaak houden aan wat ze gezegd hebben, zorgt ervoor dat er een onbetrouwbare soms ook wel ongezonde relatie ontstaan.

Het enige waar ze dan uiteindelijk weer door samenkomen is de goedmaakseks. Iets wat meerdere keren wordt aangehaald nog voordat het daadwerkelijk gebeurt. Dit zorgt ervoor dat dat deel van het verhaal ook voorspelbaar wordt. De aantrekkingskracht was er al vanaf het begin en het is iets waar lezers ook zeker naar uit zullen kijken. Op sommige momenten wordt het ook op een prima manier in het verhaal verwerkt, maar dat is lang niet altijd zo.

Het onderdeel waar het boek overigens wel in uitblinkt is de vriendschap tussen Persephone en Lexa en alle dingen die Persephone eruit opsteekt en door leert. In het nawoord vertelt de auteur hier ook enkele details over waarom ze bepaalde beslissingen heeft genomen, En na het lezen is dat goed te begrijpen. Persephone is alles behalve een perfect personage en ze maakt veel fouten. De vriendschappen die ze heeft met zowel stervelingen als goden, zorgen ervoor dat ze mensen heeft op wie ze kan terugvallen, maar soms neemt ze hen voor lief. In de vriendschap met Lexa komt ze zichzelf op den duur tegen en wordt ze er op een heftige manier mee geconfronteerd. De manier waarop de auteur dit heeft vormgegeven is sterk en overtuigend.

A touch of ruin is een verhaal met twee kanten: enerzijds intens en aangrijpend, anderzijds frustrerend en herhalend.