Ter plaatse blijven trappelen, tot aan de laatste hoofdstukken

Dit boek gaat over mevrouw March en haar 4 dochters, die elk een eigen karakter hebben. Maar wel proberen om gehoorzaam en behulpzaam te zijn voor hun moeder terwijl hun vader in het leger zit.
Het verhaal volgt de meisjes in al hun kleine bezigheden gedachten zonder dat er veel belangrijks gebeurt is. Er is niet echt vooruitgang in het verhaal. Pas in de laatste hoofdstukken komt er een beetje vaart in het boek. Daarvoor had ik vaak het gevoel van bladvulling.
Zo is er een hoofdstuk volledig gewijd aan een picknick. Op deze picknick gebeurt er echter niks belangrijk voor het verhaal. En over de nieuwe personages bij de picknick wordt er na dat hoofdstuk niet meer gesproken.
Zo is er ook het feit dat 1 van de dochters houdt van schrijven. Het lukt haar om een artikel voor de krant te mogen schrijven. Maar eens er dit artikel is gepubliceerd wordt er niet meer over gesproken en blijft het meisje haar oude job (die ze niet graag doet) verder doen, alsof er niks gebeurd is.
De vraag blijft waarom deze hoofdstukken nodig zijn.

Verder ontbreekt er logica in het verhaal. Bv Het gezin March is arm maar heeft toch een soort van dienstmeid.

Verder springt het verhaal van de hak op de tak. Plots zitten de meisjes in een situatie, zonder dat je weet hoe het zo is gekomen en hoe een vorige situatie is geëindigd.

Pas in de laatste hoofdstukken komen er interessante gebeurtenissen. Deze worden echter algemeen verteld en beperkt uitgelegd.

Jammer dat er niet meer aandacht werd besteed aan de hoofdzaken.