Lezersrecensie
LIEVE JORIS: DANS VAN DE LUIPAARD
Van 1996 tot 1998 reisde de Vlaamse Lieve Joris door Congo. Ze verbleef zo’n (ik maak nu een beredeneerde gok) anderhalf jaar in Congo-Kinshasa. Toen ze arriveerde was Kabila net bezig zijn staatsgreep te plegen, zodat Mobutu verjaagd werd. Twee jaar daarvoor was er een enorme genocide in Rwanda geweest en zowel Hutu’s als Tutsi’s waren naar buurland Congo gevlucht. Daardoor werd het almaar onrustiger in het oosten van Congo. Kabila zou orde op zaken stellen: weg met de corruptie van Mobutu en zijn Mobutisten! Weg met de gevaarlijke onlusten in Oost-Congo! De verwachtingen van de Congolezen waren hooggespannen.
Het werd een enerverende reis voor Lieve Joris waarover ze in dit prachtige boek verslag uitbrengt. Ze neemt je als het ware mee naar Congo en samen met haar maak je een reis door dit grote, onbekende land. Reizen in Congo is geen luilekkerland. Lieve Joris reisde alleen (dat doet ze altijd), maar er waren altijd mensen die haar wilden helpen. Ze doorkruiste het hele land. Er waren tijden (weken) dat ze niet kon reizen, omdat er geen doorgang was, of omdat het onveilig was. Het bleef onrustig in heel Congo na de machtsovername door Kabila. Op diverse plekken moeten militairen en kadogo’s (Kabila’s kindsoldaten) de “orde herstellen”. Maar ze kwam overal waar ze naar toe wilde. Alhoewel, ook Lieve Joris heeft wel eens “Rupsje nooit genoeg” neigingen.
Extra interessant vond ik het hoofdstuk over de rechtszaak tegen drie vermeende verraders van Kabila. Die rechtszaak werd in Lubumbashi (vlakbij de grens met Zambia) gehouden. Het was een ernstige zaak: de drie verraders hing de doodstraf boven het hoofd. Maar door Lieve Joris' levendige en anekdotische verslaggeving wil je verder lezen, omdat het je nieuwsgierig maakt naar het vervolg en de afloop.
Inmiddels was er van vrede en orde helemaal geen sprake meer. Kabila moest ook weer weg en omringende Afrikaanse landen bemoeiden zich er ook mee. Vanwege de dreigende burgeroorlog werd Europeanen stellig aangeraden Congo te verlaten. Dat was het laatste wat Lieve Joris wilde. Maar uiteindelijk ging ook zij terug naar België, samen met andere evacuees. Net op tijd, vlak voor er geen vluchten meer mogelijk waren.
De luipaard, dat was Mobutu met zijn muts van luipaardenbont. En Kabila mocht zich dan totaal anders kleden, zijn dans was dezelfde om vooral aan de macht te kunnen blijven.
Lieve Joris reisde al eerder door Congo (begin jaren '80) en daarover schreef ze het boek TERUG NAAR CONGO. Ook een aanrader!
Het werd een enerverende reis voor Lieve Joris waarover ze in dit prachtige boek verslag uitbrengt. Ze neemt je als het ware mee naar Congo en samen met haar maak je een reis door dit grote, onbekende land. Reizen in Congo is geen luilekkerland. Lieve Joris reisde alleen (dat doet ze altijd), maar er waren altijd mensen die haar wilden helpen. Ze doorkruiste het hele land. Er waren tijden (weken) dat ze niet kon reizen, omdat er geen doorgang was, of omdat het onveilig was. Het bleef onrustig in heel Congo na de machtsovername door Kabila. Op diverse plekken moeten militairen en kadogo’s (Kabila’s kindsoldaten) de “orde herstellen”. Maar ze kwam overal waar ze naar toe wilde. Alhoewel, ook Lieve Joris heeft wel eens “Rupsje nooit genoeg” neigingen.
Extra interessant vond ik het hoofdstuk over de rechtszaak tegen drie vermeende verraders van Kabila. Die rechtszaak werd in Lubumbashi (vlakbij de grens met Zambia) gehouden. Het was een ernstige zaak: de drie verraders hing de doodstraf boven het hoofd. Maar door Lieve Joris' levendige en anekdotische verslaggeving wil je verder lezen, omdat het je nieuwsgierig maakt naar het vervolg en de afloop.
Inmiddels was er van vrede en orde helemaal geen sprake meer. Kabila moest ook weer weg en omringende Afrikaanse landen bemoeiden zich er ook mee. Vanwege de dreigende burgeroorlog werd Europeanen stellig aangeraden Congo te verlaten. Dat was het laatste wat Lieve Joris wilde. Maar uiteindelijk ging ook zij terug naar België, samen met andere evacuees. Net op tijd, vlak voor er geen vluchten meer mogelijk waren.
De luipaard, dat was Mobutu met zijn muts van luipaardenbont. En Kabila mocht zich dan totaal anders kleden, zijn dans was dezelfde om vooral aan de macht te kunnen blijven.
Lieve Joris reisde al eerder door Congo (begin jaren '80) en daarover schreef ze het boek TERUG NAAR CONGO. Ook een aanrader!
1
Reageer op deze recensie
