Meeslepend verhaal, vlot geschreven

In Australië is Tom Hope, die een boerderij van zijn oom Frank geërfd heeft, gehuwd met Trudy. Dit huwelijk loopt op de klippen. Maar Trudy komt terug. Zwanger. Ze bevalt van een zoontje Peter. Trudy vertrekt weer naar Jezuskamp. Een gelovige gemeenschap. Dan komt Hannah. Een Hongaarse vrouw die ouder is dan Tom en die in het stadje een boekwinkel begint. Zij wordt zijn tweede echtgenote.

Liefde die onbegrensd, onvoorwaardelijk is en elk op zijn eigen manier beleeft en geeft, angst en een innerlijke strijd met eigen demonen, afscheid , zijn thema’s die sterk op de voorgrond treden. Maar het boek gaat ook over maatschappelijke thema’s: religieuze strijden en cultuurverschillen. Over hoe verschillend gemeenschappen zijn en ze dikwijls recht over mekaar staan met getrokken wapens. Vertrouwen en wantrouwen. Maar binnen de gemeenschap ze elkaar (denken te) ‘helpen’ op hun eigen manier.

Hoewel het lijkt dat de schapen – waarover dikwijls wordt uitgeweid- maar een bijrolletje spelen, heeft Robert Hillman ze ook een diepere betekenis gegeven. De schapen vallen elkaar soms zomaar aan, tot verwondingen toe. Soortgenoten die elkaar de duivel aan doen. Gebeurt dat ook niet bij de mens? Auschwitz, verschillende religies, verschillende culturen, … die mekaar op de nek zitten hoewel ze allen mensen – soortgenoten – zijn.

Er komen redelijk veel personages in het boek voor, maar Hillman heeft een duidelijk onderscheid gemaakt tussen hoofd- en bijpersonages. Mede door zijn vlotte schrijfstijl en duidelijke zinsopbouw, blijft het boek begrijpelijk en volgbaar.
De evolutie van de hoofdpersonages komt stapsgewijs. Ze krijgen vorm en dieptegang en hebben allen gemeenschappelijkheden, maar ook genoeg verschillen en elk zijn scherpe kantjes zodat het geen plat verhaal is. Bijvoorbeeld de wereldvreemdheid van Tom en de belezen Hannah. Of: Tom die bescheiden is opgevoed en Hannah die in een gekke familie is groot gebracht. Er komen in het verhaal ook karaktertrekken naar boven die niet verwacht waren. Mooie omwentelingen.

‘Boekwinkel van verloren harten’, speelt zich af in verschillende periodes. Het heden, waarover het boek gaat in de jaren ’60 – ’70. Er wordt teruggeblikt (Hannah) op ’44 –’45 en de jaren ’45 – ’56. Het lijkt verwarrend maar Hillman heeft het verhaal goed opgebouwd.

‘Boek van verloren harten’ heeft me verrast door hoe Hillman de dierenwereld met de mensenwereld heeft vervlochten op een niet-gekunstelde manier. Het was ook leerrijk om over Auschwitz te lezen van een getuige zonder de gewone geschiedkundige verhalen die we allen kennen.

Favoriete citaten:
Pag. 135: ‘Wat zou er van zijn geweten over zijn?’
Pag 244: ‘ Het verraste haaar hoe gemakkelijk ze bedrog als tactiek omarmde, maar ze zat er niet mee.’