Middelmatig

Journalist Jim Qwilleran woont samen met zijn twee Siamese katten. Samen onderzoeken ze moorden doordat de katten aanwijzingen geven. Het is het achtste boek uit de serie.

De oorspronkelijke titel (1988) is ‘the cat who sniffed glue’. Naarmate het boek vordert, wordt duidelijk dat de Nederlandse titel totaal zijn doel mist en het verhaal niet dekt.

Wie het boek gekocht heeft als kattenliefhebber en hoopt op een origineel, spannend kattenavontuur waarin katten daadwerkelijk iets te zeggen hebben (zoals de titel aangeeft), wordt teleurgesteld. De katten krijgen eerder een bijrolletje. De auteur had mijn inziens veel meer kunnen doen met de katten.

Het verhaal over de moord en het onderzoek door Qwilleran is goed opgebouwd. Het is ook een spannend verhaal wat toch enkele onverwachtse wendingen heeft.
Ook het einde is onverwacht.

Het boek is ook in een vlot leesbare en eenvoudige taal geschreven. De personages die erin voorkomen zijn goed omschreven en bieden onderling voldoende spanningsvelden.

‘De kat die lont rook’ is een middelmatig boek. Graag gelezen maar een hele reeks hoeft voor mij niet.