Lezersrecensie
Nogal een oppervlakkig relaas
Christien Brinkgreve is hoogleraar Sociale Wetenschappen. Daarnaast schrijft ze ook boeken die toegankelijk zijn voor iedereen. ‘Margriet weet raad’ is haar debuut (1978). ‘Het raadsel van goed en kwaad’ gepubliceerd in 2018, is nog een boek uit haar oeuvre. Christien Brinkgreve schrijft voornamelijk over intieme relaties en omgaan met emoties. Zij was gehuwd met presentator en hoofdredacteur Arend Jan Heerma van Voss.
Na de dood van haar man ruimt ze het huis op. Zijn gerief herbergt zijn leven. Christien herleest ook nog mails tussen hen. Ze maakt een balans op van hun complexe relatie en probeert haar overleden man alsnog te begrijpen.
Op basis van de flaptekst las ik dit boek. Het leek me wel interessant. Vooral om te weten wat dit ‘opruimen’ en afscheid nemen emotioneel doet met een mens. De titel ‘Beladen huis’ vond ik krachtig en mijn verwachtingen naar de inhoud lagen dan ook hoog. Dat het geen dik boek is, was nog een andere troef. Kort maar krachtig.
De eerder afstandelijke schrijfstijl en veel verwijzingen naar andere schrijvers en boeken, doen me een beetje vervelen. Ze schrijft veel over haarzelf, maar in het materiële gebeuren. Bijvoorbeeld de huizen, de vrienden, het werk, … . Ook het feminisme en de combinatie kinderen-werk komen hoofdzakelijk ter sprake in de vorm van een soort zelfmedelijden of zelfbeklag. Maar de emotionele diepgang die ik verwachtte na een overlijden of bij het opruimen van het huis, ervaar ik niet. Dan zijn er nog de herhalingen die je als lezer na een tijdje beu wordt.
Dat Christien Brinkgreve zichzelf vragen stelt in het kader van hun complexe relatie, zelfreflectie, is een positief element. Ook naar haar ouders toe, voornamelijk naar haar vader, stelt ze vragen waarom hij bepaalde dingen gedaan of juist niet gedaan heeft.
Het is geen slecht boek, maar over dit onderwerp heb ik betere en meer diepgaandere boeken gelezen.
Na de dood van haar man ruimt ze het huis op. Zijn gerief herbergt zijn leven. Christien herleest ook nog mails tussen hen. Ze maakt een balans op van hun complexe relatie en probeert haar overleden man alsnog te begrijpen.
Op basis van de flaptekst las ik dit boek. Het leek me wel interessant. Vooral om te weten wat dit ‘opruimen’ en afscheid nemen emotioneel doet met een mens. De titel ‘Beladen huis’ vond ik krachtig en mijn verwachtingen naar de inhoud lagen dan ook hoog. Dat het geen dik boek is, was nog een andere troef. Kort maar krachtig.
De eerder afstandelijke schrijfstijl en veel verwijzingen naar andere schrijvers en boeken, doen me een beetje vervelen. Ze schrijft veel over haarzelf, maar in het materiële gebeuren. Bijvoorbeeld de huizen, de vrienden, het werk, … . Ook het feminisme en de combinatie kinderen-werk komen hoofdzakelijk ter sprake in de vorm van een soort zelfmedelijden of zelfbeklag. Maar de emotionele diepgang die ik verwachtte na een overlijden of bij het opruimen van het huis, ervaar ik niet. Dan zijn er nog de herhalingen die je als lezer na een tijdje beu wordt.
Dat Christien Brinkgreve zichzelf vragen stelt in het kader van hun complexe relatie, zelfreflectie, is een positief element. Ook naar haar ouders toe, voornamelijk naar haar vader, stelt ze vragen waarom hij bepaalde dingen gedaan of juist niet gedaan heeft.
Het is geen slecht boek, maar over dit onderwerp heb ik betere en meer diepgaandere boeken gelezen.
1
Reageer op deze recensie