Net dat tikkeltje anders.

In 'Alle moeders haten mij' volgen we Florence Grimes, een alleenstaande moeder met een halvelings roemrijk verleden als popster van een meisjesband. Ze probeert (weliswaar met de nodige moeite) haar leven op de rails te houden terwijl ze haar zoon Dylan opvoedt, die school loopt aan het elitaire St.-Angeles in Londen.
Wanneer Alfie Risby, een rijke en populaire klasgenoot, verdwijnt tijdens een schoolreisje, wijst alles richting Dylan als verdachte. Voor Florence begint er een ware nachtmerrie. Ze moet vechten tegen vooroordelen, roddels en haar eigen twijfels en demonen. Ze onderneemt daarbij acties die vallen onder de noemer 'ondoordacht maar met goede inborst'.

Het boek bouwt zich luchtig op naar een verrassende ontknoping waarin geheimen worden onthuld en vertrouwen danig op de proef wordt gesteld.

Harman combineert spanning met humor en slaagt erin om ook wat maatschappijkritiek in het verhaal te verweven. De impulsiviteit van haar hoofdpersonage Flo doet je heel soms twijfelen aan de geloofwaardigheid, maar voor een debuut vind ik het toch best verdienstelijk.