Geen alledaags boek.

Riley Lup is het veertienjarige meisje om wie alles draait in dit mystieke verhaal. In 2024 wordt zij in Ierland ontvoerd, net als zes andere kinderen vóór haar. De ontvoerders blijken deel uit te maken van een soort sekte die bloemen gebruikt als een duister symbool. Op iedere ontvoeringsplaats wordt een andere bloem achtergelaten, die telkens een emotione link legt met een bepaald thema.

Rechercheur Murph Stonewall is vanaf het begin nauw betrokken bij de zaak. Ook wanneer het hele dossier officieel “opgelost” zou zijn, kan zij het nog niet lossen. En terecht, want drie kopstukken van de sekte blijven voortvluchtig, en Riley is nog altijd spoorloos.
Wanneer een van de leiders in 2025 op gruwelijke wijze vermoord wordt, besluit Murph -samen met haar vroegere collega Simon- om het voor eens en altijd uit te pluizen.

Het debuut van Siep Hendriks wisselt vlotjes tussen de jaren 2024 en 2025 maar ook tussen verschillende vertelperspectieven. De sfeer is zwaar en duister met geregeld passages die aanleunen tegen het betere horrorwerk.
Het kostte me wat moeite om in het verhaal te komen omdat ik startte met het luisterboek. Dat is volgens mij echter geen aanrader. De materie leende zich beter tot het zelf lezen van de tekst.
De zwaarte van de thema's (onschuld/misbruik, schoonheid/afschuw, dood/hoop) kwam op die manier veel makkelijker binnen.
Zeker geen alledaags boek dus en ver voorbij het mystieke element staat 1 vraag centraal: Hoever kan en mag een mens gaan in zijn zoektocht naar gerechtigheid?