Ik houd er geen prettig gevoel aan over

Van het nieuwste boek van Peter de Zwaan gaan mijn nekharen recht overeind staan. De klusjesman is Jeff Marckens die behalve het doen van klusjes ook inbreekt in huizen waar de schoonmaaksters van CleanCo opzettelijk ramen hebben laten openstaan. Zijn opdrachtgever is Opa, een 82-jarige man die de man achter de criminele schermen van CleanCo is en die zijn kleindochter aan Jeff probeert te koppelen.

De stijl van De Zwaan is opvallend. Verwacht van hem geen zwierige stijl. Hij schrijft zonder franje, zonder uitgebreide beschrijvingen van locaties en personen. Het blijft heel sober met als gevolg dat veel bladzijdes in beslag genomen worden door dialogen en gedachtengangen. Soms zou het van mij best meer ingekleed mogen worden.

Deze thriller is hard, niet omdat het zo enorm spannend is, maar wel door de omgang van de verschillender personages. Het gaat over criminelen die elkaar bedriegen. Het zijn types die niet malen om een moordje meer of minder. Al gauw ontpopt het verhaal zich tot een lastig schaakspel waarbij twee opponenten het elkaar op indirecte wijze moeilijk proberen te maken. Dit leidt tot een climax met moorddadige voornemens waar je maag van omdraait.
Het schaakspel met zijn telkens wijzigende krachtsverhoudingen fascineert lange tijd. De plot zit dan ook uitstekend in elkaar. Maar de nekharen gaan uiteindelijk recht overeind staan door de afloop. In plaats van op enige wijze het verlangen naar rechtvaardigheid te bevredigen, loopt het nogal wrang af. Je kunt er hooguit een droge soort humor in ontdekken. Ik houd er geen prettig gevoel aan over.