Het verhaal suddert

Met Dood van een Nationalist probeert Rebecca Pawel de tijd van de Spaanse burgeroorlog te laten herleven. De Amerikaanse auteur beschrijft de situatie
die ontstaan is als de nationalist Franco de communisten heeft verslagen. In de Spaanse hoofdstad Madrid roert het nog. Overal zitten communistische strijders ondergedoken. In deze setting wordt een lid van de Guardia Civil op klaarlichte dag op straat doodgeschoten. De verdenking gaat meteen uit naar gefrustreerde communisten want één van deze "rooien" - een vrouw met de naam Viviana - wordt bij het lichaam aangetroffen. Doordat zij dubieus gedrag vertoont, schiet wachtmeester Tejada haar ter plaatse neer.
Een boek roept verwachtingen op: voor je eraan begint, en terwijl je leest. Als lezer weet je dat de communisten ten onrechte verdacht worden van de
moord. Tejada niet. Het duurt zeker een half boek voor hij net zover is als de lezer. Pas dan gebeurt wat allang te verwachten was: Tejada gaat op zoek
naar degene die wel de dader is. Het boek gaat gedeeltelijk over de waanzin van een burgeroorlog en onderlinge vooroordelen. Dat roept de verwachting op
dat het verhaal tot een soort van verzoening of tot een confrontatie leidt. Tejada maakt weliswaar een ontwikkeling door, maar het eindresultaat - de
verwachte verzoening - is toch wat mager.
Misschien waren de verwachtingen te hoog na het lezen van de uiterst lovende perscitaten op de achterflap. 'Een roman die het gewone misdaadverhaal makkelijk overtreft', is de mening van Publishers Weekly. Maar ik blijf toch met het gevoel achter dat Rebecca Pawel er niet alles uit gehaald heeft, wat erin zit. Vooral in de eerste helft suddert het verhaal, terwijl het eind juist te vlug komt, alsof de schrijfster het boek zat was.

Ook heb ik mijn twijfels bij de vertaling. Pawel is een Amerikaans schrijfster. In een boek dat zich in Spanje afspeelt, vind ik het storend dat een woord als "okay" onvertaald is gebleven. Ook gebruikt de vertaler de termen "pistool" en "revolver" voor hetzelfde vuurwapen, terwijl het verschillende soorten wapens zijn. En dan is er nog de religieuze kwestie. Tejada wordt neergezet als een man met orthodox religieuze opvattingen. Maar dat hij op grove wijze vloekt, lijkt daarmee in tegenspraak. Is dit een kwestie van een ongelukkige vertaling?

Al met al is Dood van een Nationalist een aardig verhaal met potentie. Wellicht komt er een vervolg waarbij Tejada verder gevolgd wordt tijdens
Franco's dictatuur?