Het verhaal laat me niet los

In zijn historische thriller Een Onvergeeflijke Misdaad komt Andrew Taylor met een klassiek romantisch thema: de liefde die vanwege een standsverschil onmogelijk is. Dit is in de Westerse maatschappij haast niet meer voor te stellen, maar dit boek speelt zich af begin negentiende eeuw. Het gaat over ondermeester Thomas Shield die verliefd is op twee dames uit een bankiersfamilie. Door deze liefde raakt hij betrokken bij het faillissement en de verwikkelingen die daaruit voortkomen, waaronder een gruwelijke moord. Het leven van Edgar Allan Poe (een leerling van Shield) loopt als rode draad door het boek. Poe werd in de negentiende eeuw een beroemd schrijver en wordt gezien als de uitvinder van het detectivegenre.

Andrew Taylor maakt voor Een Onvergeeflijke Misdaad gebruik van een in onbruik geraakt vertelstandpunt: de auctoriële vertelsituatie. Hierin is de verteller ikpersoon Thomas Shield, die verslag doet van een schooljaar. Zonder dat het storend wordt, richt hij zich soms terloops tot de lezer. Het boek eindigt met een kort verslag van een ander hoofdpersoon, weer in de ikvorm. Dit maakt van het boek een zeer persoonlijk document. Sommige aspecten in het verhaal zijn tevens waar gebeurd, zoals de elementen uit het leven van Edgar Allan Poe.

Veel belangrijker is het, dat het boek realistisch overkomt. De moeilijkheid van historische thrillers is het om de historische situatie zo accuraat mogelijk neer te zetten. Taylor slaagt daar meesterlijk in. Hierdoor, en door de thematiek, ademt deze thriller de sfeer van de boeken van de Brontë zussen.

Tijdens het lezen van dit boek raakte ik steeds meer geboeid. Telkens als ik dacht dat ik het verdere verloop kon verspellen, liep het verhaal anders. Hoewel er geen felle actie is, is er een onderhuidse spanning waar de vinger niet goed op te leggen is. Nu ik het uit heb en wegleg, laat het verhaal mij nog niet helemaal los. Indrukwekkend boek!