Helaas kan Jecks niet aan Peters tippen

Als ik de flaptekst mag geloven wordt Michael Jecks algemeen beschouwd als de erfgenaam van Ellis Peters, schepper van broeder Cadfael. Net als Peters schrjift Jecks een serie Middeleeuwse detectives. In zijn boeken gaat het om sir Baldwin die geassisteerd wordt door zijn vriend, baljuw Simon Puttock. Dit is deel twee van een serie die in Engeland als veertien delen telt.

In De heks van Wefford onderzoeken de twee vrienden de wrede moord op Agatha Kyteler. Deze vrouw werd in het dorp Wefford door sommigen beschouwd als een heks. Ze is in elk geval niet in de streek opgegroeid en niemand schijnt haar dod te betreuren hoewel ze als kruidenvrouw velen hielp. Het onderzoek spitst zich toe op een jonge schaapsherder die na de moord de benen neemt.

De heks van Wefford is een gemakkelijk leesboek. De sneeuw en de winterkou zijn telkens terugkerende fenomenen. Zij vormen tevens belemmeringen die sir Baldwin en Puttock moeten overwinnen. Michael Jecks slaagt erin een winterse sfeer neer te zetten waarbij men als het even kan gezellig rond het haardvuur kruipt voor een pot warm bier.

Helaas kan Jecks niet aan Peters tippen. Sir Baldwin blijkt een onbeholpen, niet al te slimme detective te zijn. Hij is niet te vergelijken met de nuchtere, wereldwijze broeder Cadfael. Puttock is weinig slimmer, hoewel de schrijver hem de eer gunt het mysterie op te lossen. Wat mij verbaasde bij het lezen van dit boek is dat het tweetal simpele aanwijzingen over het hoofd ziet en belangrijke verdachten niet verdenkt. Het is daarom vooral de Middeleeuwse sfeer die mij geboeid houdt.