Kager weet mijn mening bij te stellen...

Soms komt het voor dat je een boek leest en je afvraagt of je wel verder wilt gaan. Met Het zwanenwater heeft Kager voor mij zo'n boek afgeleverd. Pakweg de eerst honderd bladzijden had ik grote moeite me op het verhaal te concentreren, omdat het me niet pakte en me ongeloofwaardig leek.
Deze thriller gaat over de vondst van stoffelijke resten bij het Zwanenwater nabij het Noord-Hollandse Schagen. Twintig jaar eerder was hoofdpersoon Gerard Dekker (vanuit zijn perspectief is het verhaal geschreven) op dezelfde plek aanwezig, waarbij zijn klasgenote Ada Tielen en hij beschoten werden. Zij werd sindsdien vermist en toch besloot Dekker de politie niet op de hoogte te brengen van de gebeurtenissen. Dat lijkt me wonderlijk. Kager slaagt er niet in invoelbaar te maken waarom Dekker indertijd zweeg en waarom hij nu, na de vondst van het lijk, weer zijn mond niet opendoet. Daar komt nog bij dat ik in het begin aan de schrijfstijl moest wennen en er te weinig gebeurde om me te motiveren door te lezen.

Nu lijkt het na het lezen van het eerste deel van deze recensie, dat Het zwanenwater een boek is dat je maar beter links kunt laten liggen. Maar net als mijn twijfels bij die pakweg eerste honderd bladzijden, is dat een voorbarige conclusie. Gaandeweg, en zeker in de tweede helft van het boek, blijkt Kager namelijk de smaak van het schrijven te pakken te krijgen. Hij beschrijft Dekker als een docent die in zijn vrije tijd zwart bijklust met zijn beste vriend Flop. Ook Flop was destijds bij het Zwanenwater aanwezig, evenals de klasgenote en vriendin van Ada, Mirjam Kramer. Als lezer zie je de twijfel bij Dekker. Kan hij zijn vriend wel vertrouwen? En zal Dekker zijn huwelijk op het spel zetten wanneer de begeerlijke maar o zo ongrijpbare Mirjam Kramer weer in zijn leven komt?

Kortom, na een aanvankelijk zeer zwakke start, weet Kager mijn mening over hem bij te stellen en ben ik verre van ontevreden dat ik besloot verder te lezen. Ook de moeilijke verhoudingen op school weet de schrijver mooi neer te zetten, terwijl hij regelmatig humor inbrengt. Het boek bevat ook een aantal sekssc¼¥s waarbij hij geen blad voor de mond neemt.

Enfin, het blijft jammer van die eerste helft, maar met de rest toont Kager aan dat hij weet hoe hij een plot moet opbouwen. Die derde ster mag hij daarom vooral als aanmoedigingsprijs beschouwen.