Net iets te geinig

Dit boek is een net iets te geinig pleidooi tot creatievere omgang met de technificering van de samenleving en de grote tech-reuzen, om ze op jouw manier een klein beetje te ontregelen. Gek word je niet alleen van het persoonlijke toontje waarmee de lezer wordt aangesproken. Ook het continue ‘ik zal uitleggen waarom’ is een bron van irritatie. Als op pg 90 alle tandartsen over één kam geschoren en de maat worden genomen (waarschijnlijk een persoonlijk angstfobietje van de schrijver?), dan is het bijna genoeg met dit hieperdepiepblijje hilarische digitale inzichten geneuzel.

Op pg 129 volgt een volgende belediging doordat de schrijver niet van roze leggings houdt, wat hij zelf een genuanceerd wereldbeeld noemt. Sjonge jonge jonge. Laat die mensen lekker. Op pg 135 zijn we bekeerd vindt de schrijver en hij spreekt de lezer aan met ‘beste gremlins’. Neen beste schrijver, dit boek gaat meer over het opdringen van jouw morele kader dan dat je de lezer echt iets leert over kleine sabotages die je als individu kan doen om tech-reuzen te ontregelen. Laat staan dat we in je doorzichtige poging tot community vorming trappen.

Wat ik mis is het echt ontregelen van de tech. Het verhaal over de best te doorziene pogingen tot infantilisering van onze samenleving, hoe big tech daaraan bijdraagt en hoe je dat kunt ontregelen. Het blijven nadenken, vragen stellen en ertegen in opstand komen op de manier die bij je past. Geef daar eens wat concrete handvaten bij, beste schrijver in plaats van dat geleuter over wat een digitale gremlin wel en niet mag doen en over anaalkralen (ja werkelijk waar).

Het onderwerp verdient een serieuzere behandeling dan dit. Heel soms heeft de schrijver een leuk ontregel mechanisme te pakken. Maar voor het grootste gedeelte staan zijn zogenoemde gremlin acties los van mijn wereld. En niet zomaar los: compleet volledig onherkenbaar onbruikbaar los.