Speurtocht langs het water

Barbara gaat samen met haar zoon Rens, 7 jaar oud, en haar nieuwe vriend Robbert naar de Ardennen om vakantie te vieren. Barbara heeft een lastige scheiding achter de rug waar ze nog lang niet overheen is. Robbert is uitgever en een van de auteurs uit zijn fonds is na een succesvolle debuutroman naar de Ardennen gegaan om aan zijn tweede boek te werken. De schrijver, wiens naam niet genoemd wordt, regelt een vakantiewoning voor Barbara, Rens en Robbert. Barbara en de schrijver mogen elkaar graag vanaf het begin en sluiten vriendschap.
"Dagboek uit de rivier" is geschreven vanuit het ik-perspectief van de auteur. Hij heeft een hond, Clint, die ook een rol speelt in het verhaal.

Het tweede boek van de auteur wil niet vlotten, hij wordt te zeer in beslag genomen door de verdwijning van een Nederlands meisje een aantal jaar eerder. Zijn werkkamer hangt vol met krantenknipsels over de verdwijning. Het meisje, Emma, is ten tijde van de vermissing 25 jaar, heeft een geestelijke achterstand en woonde bij haar ouders.
Al snel ontdekt Rens dat de oplader van zijn tablet vergeten is en hij verveelt zich. Vissen met Robbert is een poosje leuk, maar ook dat verveelt snel. Dan verzint Barbara een spel om Rens bezig te houden. Het is een speurtocht naar het verdwenen meisje. Barbara heeft briefjes in het water laten vallen, even stroomopwaarts van de plek waar Rens, Barbara en de auteur heengegaan zijn om te zwemmen. De schrijver speelt het spel mee. Robbert doet niet mee, die is thuisgebleven om te werken.
Maar dan neemt het spel een bizarre wending en wordt alles anders. De werkelijkheid achterhaalt het spel.
De plot aan het einde is heel sterk en onverwacht.

"Dagboek uit de rivier" is geen actie-thriller zoals je meestal ziet. Het eerste deel leest meer als een gewone roman. Pas in de tweede helft, bij de zoektocht, wordt duidelijk dat het wel een thriller is en wordt de spanning opgebouwd.
De opgeroepen sfeer van de Ardennen wordt mooi weergegeven en is heel beeldend. Het riviertje, de weiden met koeien en de bewoners van het dorpje.
De schrijfstijl is helder, eenvoudig en heel prettig, maar het ontbreekt niet aan diepgang.
De verhoudingen tussen de drie volwassenen worden subtiel maar duidelijk beschreven.
Regelmatig worden toespelingen gemaakt op het moederschap van Barbara en wat voor rol het speelt in haar leven.
Het boek leest als een trein, omdat je, ondanks dat het eerste deel een beetje lijkt te kabbelen, vooral in het tweede deel in het verhaal gezogen wordt.
De ik-figuur beschrijft de gebeurtenissen en dialogen, maar blikt ook terug op de voorgaande jaren.