Schrijven om te overleven in een uitzichtloze situatie

Schrijfster Katrien Achenbach, die aan een writers block lijdt, krijgt de vraag of zij schrijfworkshops wil geven aan langgestraften in een gevangenis. In eerste instantie voelt ze er niet vel voor, maar besluit het toch te gaan doen.
Om de week gaat zij op woensdag naar haar schrijfgroep. Want zo voelt het al hel snel, haar groep, haar mannen, haar schrijvers.
Luc S., levenslang gestraft, bekijkt het van een afstandje. Weer zo iemand die goed denkt te doen, is zijn mening. Hij wil niet deelnemen aan de schrijfgroep, ook al vraagt Katrien het hem elke keer als zij er is. Hij schrijft wel in een dagboek, maar alleen voor zichzelf. Zijn eerlijke pennenvruchten wil hij niet met anderen delen. Zijn belevenissen, gevoelens en het besef van zijn uitzichtloze bestaan. Herinneringen raken op en nieuwe worden niet gemaakt.
Een van de leden van de schrijfgroep, een jonge man, heeft echt talent. Katrien ziet dat wel, maar durft het niet toe te geven. Zij ontmoedigt hem verder te gaan met schrijven. Waar is zij bang voor?

Christine Otten leidt zelf een schrijfgroep in de P.I. in Heerhugowaard. Haar inspiratie voor “Een van ons” heeft zij daar opgedaan, maar het is fictie en geen weerslag van haar ervaringen daar. Het is het verhaal van een onzekere vrouw, Katrien, en mensen die geen uitzicht hebben op een leven buiten de gevangenis. Zij laat zien dat langgestraften wel de vrijheid hebben van denken en die gedachten op te schrijven.
In het boek zijn afwisselend Katrien en Luc aan het woord. De dagboek delen van Luc zijn zonder interpunctie opgeschreven. Puur hoe hij zijn gedachten op papier zet.
In de hoofdstukken vanuit het perspectief van Katrien staan haar leven buiten de gevangenis en haar belevenissen met de gedetineerden in de gevangenis. Het boek geeft een helder beeld van wat het betekent om opgesloten te zijn. Wat de delicten van de gedetineerden zijn, komt niet ter sprake. Dat is niet belangrijk voor het verhaal. Het gaat om de mens en niet om zijn misdrijf. Het taalgebruik is heel dynamisch en gelaagd. De karakters worden goed uitgediept en de personen komen tot leven. “Een van ons” is een boeiend boek dat laat zien wat het voor mensen kan doen hun gedachten op papier te zetten, wat hun situatie ook is, en dat het therapeutisch kan werken.

Christine Otten (Deventer, 13 november 1961) viert dit jaar haar 25-jarig schrijverschap. In 1995 verscheen haar debuut “Blauw metaal”, haar doorbraak kwam in 2004 met “De laatste dichters”. Christine Otten was als journalist onder andere werkzaam bij De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland. Ook was zij bedenker en medeauteur van “de Gevangenis Monologen”.