Terug naar de natuur

In 'Een vrouw in de poolnacht' beschrijft Christiane Ritter hoe zij met haar man in 1934 een jaar doorbracht in een jagershut aan de Noordkust van Spitsbergen. Een jaar waarin zij eerst moest wennen aan de primitieve omstandigheden, het eten (onder andere zeehond, later ook ijsbeer), het vaak slechte weer en natuurlijk de lange, donkere wintermaanden. Geleidelijk aan krijgt ze echter steeds meer oog voor het oerlandschap, de kracht van het leven en de stilte en gaat zo van het land houden dat ze er eigenlijk niet meer weg wil. Aan de ene kant voel ik helemaal met haar mee: ik hou ook van woeste landschappen, maar ... dit is wel een beetje veel van het goede.