Goed thema, matig van uitwerking

Achter de naam van Eve W Borghs gaat een Vlaamse auteur schuil, die met Vluchtroute debuteert. Een verhaal met een thema dat verteld moet worden om te laten zien waar stalking toe kan leiden.

De jonge vrouw Jacquelien/Jackie heeft het moeilijk. Na het verbreken van haar relatie met Stijn, die in het teken stond van huiselijk geweld, laat hij haar niet met rust, stalkt haar en bedreigt haar en haar vrienden. Haar moeder ziet maar één uitweg: Jackie moet naar Amerika, naar haar vader die niet weet dat ze bestaat. Eenmaal in Amerika blijkt het contact met haar vader een desillusie, maar maakt ze wel nieuwe vrienden die voor haar door het vuur willen gaan en ontdekt ze opnieuw de liefde in een Hollywood ster. De angst voor Stijn blijft haar achtervolgen en dat is niet onterecht.

Vluchtroute wordt een slowburn verhaal genoemd. Het komt langzaam op gang en het tempo wordt gestaag opgevoerd. Het betekent ook dat er uitgebreid wordt beschreven wat er gebeurt, wat iemand denkt en dat kost enig doorzettingsvermogen om door te lezen. Pas ruim over de helft begint het verhaal te pakken en leest het vlotter. Het verhaal heeft diverse personages en wordt vanuit verschillende perspectieven verteld, zoals Jackie, moeder Sara, vader Enzo, en vriend Gio. Het is prettig voor de afwisseling en geeft inzicht in de diverse personages. Het is vanuit derde persoon geschreven, waardoor er veel wordt verteld en het afstandelijk aanvoelt.

Het verhaal heeft een pittig thema: een geschiedenis van huiselijk geweld en stalking. Wat doet het met een jonge vrouw die altijd in angst leeft en die in een ander land opnieuw moet beginnen. Door de slow-burn formule duurt het lang voordat duidelijk is wat er precies is gebeurd in het verleden. Wanneer er over die situaties wordt gesproken is het vol heftige emoties, maar met weinig detail. De vriendschappen die worden gesloten gaan wel erg makkelijk, net als de nieuwe liefde en de enorme beschermingsdrang van de mensen om Jackie heen. Er wordt veel gebruikgemaakt van gedachten en emoties, waardoor het lijkt alsof je de personages goed leert kennen, maar het blijft oppervlakkig. Gevoelens gaan van 0 naar 100 en conflicten zijn heftig, maar het wordt erg snel afgerond en opgelost.

Tijdens het lezen vallen een paar dingen op, zoals de herhaling van ‘verdiepende kussen’ en ‘reebruine ogen’. Maar wat meer irritatie opriep is de communicatie waarbij de gelegenheid en de noodzaak is om iets uit te spreken, maar waar men zich verschuilt achter zinnen als: “Ik wil wel, maar het kan nu echt niet, ik vertel het later”. Terwijl uitspreken van die gedachtes een hoop misverstanden zouden voorkomen. Opvallend detail is dat Jackie de naam van haar vader mag gebruiken terwijl hij verder afstand van haar neemt en dat de nieuwe vriend van Jackie, die haar vader goed kent, geen moment de achternaam connectie tussen hen doorziet. Het is nogal onwaarschijnlijk.

Het boek valt onder romantic suspence. Romantiek en spanning, het zit er beide in, gecombineerd met een stukje spice. Een combinatie die goed werkt. De opbouw van de spanning naast de stukken romantiek is goed, maar komt pas laat in het boek. De climax en de ontknoping zijn echter niet heel realistisch en vragen die je als lezer hebt hoe het precies is gegaan, worden niet beantwoord.

Vluchtroute heeft een goede basis, met het thema van stalken en huiselijk geweld en de gevolgen ervan en best interessante en veelal lieve goedbedoelende personages. Helaas is de uitwerking van het boek en het verhaal niet wat ik ervan had verwacht.