Het is het net niet

De aantrekkelijke zomerse cover en de belofte dat het in Toscane speelt, trok mij over de streep om mee af te reizen naar het landhuis van Julia de Mooi, of Giulia Bellini zoals ze zich graag noemt. Giulia is 60 plus en weduwe. Ze besluit haar huis open te stellen voor auteurs voor een schrijvers-retraite. Het levert mooi wat geld in het laatje, alleen is ze een beetje vergeten dat ze er ook nog wat voor moet doen. Gelukkig heeft ze een geweldige buurvrouw/kokkin, die haar op het gebeid van gastenverzorging helpt en redt.

Ik vond het idee van een groep schrijvers in een zonnig oord met een excentrieke host leuk, maar ik had over het algemeen wat moeite met de personages en hun gedragingen. Allemaal maken ze vreemde keuzes en doen ze gekke/onvoorspelbare dingen. Dat levert aan de ene kant wel humoristische momenten op, maar af en toe was het ook vreemd. Ik kon daardoor niet zo goed in het verhaal komen. Giulia zelf neemt nog wel de gekste beslissingen en flapt er onverwachts nogal eens wat uit. Dat zou grappig kunnen zijn, maar ze is niet altijd even aardig en daardoor niet leuk. De week is voor haar wel een leerschool, waarin ze leert dat ze zich beter moet voorbereiden, dat ze aardig moet zijn voor haar personeel en vooral dat er ook na je 60ste nog ruimte is voor nieuwe liefde (ook al is die eigenlijk met iemand anders...).

De schrijfwijze is prima, mooie omschrijving van omgeving en prima dialogen in juiste verhouding met het verhaal. Al met al is Villa van geluk een origineel verhaal, maar er gebeurt te veel voor een novelle. Er is een overdaad aan chaotische situaties en vreemde gedragingen waardoor het 't allemaal net niet is.

Het was niet helemaal mijn boek. Dat kan gebeuren. Wie weet ligt het jou beter. Het kan tenslotte niet altijd kaviaar zijn.